هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان به چیزی بی‌نظیر دست یافت، از طریق مثاله‌ای که هست. از راه خیالات و توهمات، به دنبال چیز واقعی نباش!

هوش مصنوعی: صدای جرس از زیبایی یوسف چه می‌داند؟ در عمق حقیقت و ذات خدا، هیچ‌کس به جدل‌ها و گفت‌وگوها نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: چشم‌ها مانند برگ‌های طلایی در پاییز به واسطهٔ نسیمی که از تو می‌وزد، شده‌اند و پر از سوالات و کنجکاوی‌ها هستند.

هوش مصنوعی: ما مانند قلمی هستیم که تمام زبان را به شکایت درآورده‌ایم، در تنهایی که دیگران حال و احوال ما را نمی‌فهمند.

هوش مصنوعی: مرغ‌ها که به دام تو گرفتار شده‌اند، با اشتیاق در دوربین پرواز می‌کنند و در نهایت به سمت بال‌های خود می‌روند.

هوش مصنوعی: در دوران زندگی تو، هیچ چیزی بدون پر بودن باقی نماند و تمام زیبایی‌ها و خوشی‌ها مثل ماه کامل، نمایان شدند و از میان این هلال‌های کوچک گذر کردند.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که بر دل مجنون بود، حالا به نوعی تازه و تازه‌تر شده، انگار از تاریکی چشم‌های غزال‌ها بیرون آمده و دوباره زنده شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که در یک مکان، در ورودی باز می‌شود، مانند این است که آن مکان به روی همه گشوده می‌شود، اما وقتی که دوباره بسته می‌شود، مانند این است که همه به سکوت و بی‌حرکتی می‌افتند. انسان‌ها مانند انگشتان دست هستند؛ در حالی که بعضی از آنها قادر به صحبت کردن هستند، برخی دیگر سکوت می‌کنند و نمی‌توانند خود را به راحتی بیان کنند.

هوش مصنوعی: در زمان پاکی و صداقت او، دل‌های بدگمان به هیچ احتمالی توجه نمی‌کنند و به راهی نمی‌روند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از وسواس و نگرانی‌های بی‌مورد رهایی یافته و دلش را از زیبایی‌های ظاهری و نشانه‌ها آزاد کرده، به آرامش دست یافته است.