هوش مصنوعی: دوام و پایداری ما به نان و آب نیست، بلکه زندگی ما از عشق و غم محبت شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، به جان سوخته یارم، عشق و محبت عطا کن؛ حتی اگر فقط یک جرعه از آب حیات ما باقی مانده باشد.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که اگرچه تلاش و کوشش در عشق ادامه دارد و هرگز تمام نمی‌شود، اما در حقیقت راهی که برای نجات وجود دارد در عدم تلاش و رها کردن کوشش نهفته است. به عبارتی دیگر، برای دستیابی به آرامش و رهایی، گاهی باید از تلاش‌های بی‌ثمر دست برداشت و به حال اجازه داد تا خود را نمایان کند.

هوش مصنوعی: ما در دل‌های خود انبوهی از مسائل و مشکلات داشتیم که به خاطر بالای آسمان‌ها و زحمات زندگی به وجود آمده بود. اما همه آن‌ها به سادگی با نوشیدن یک پیاله حل شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که تحت نظر و توجه ما قرار بگیرد، تا پایان دنیا هیچگاه سقوط نخواهد کرد و همواره استوار و راست قامت خواهد ماند.

هوش مصنوعی: محبت ما همچون چاشنی بلندی است که در شیشه آسمان جا نمی‌گیرد و به همین خاطر از آن افراز می‌شویم.

هوش مصنوعی: ما مشاهده کردیم که وقتی یگانگی ذات و صفات محقق شد، صفات ما در تصور ذات او ناپدید گشت.

هوش مصنوعی: محراب ما به هر طرف که رو کنیم، به دلیل بی‌دلیل، همه جهات ما به یک جهت تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: ما به خاطر کارهای ناپسند خود، اثراتی بر زمین گذاشته‌ایم که نشان‌دهنده سیاهی‌های ماست و نمی‌توانیم آن را به حساب آوریم.