غزل شمارهٔ ۷۰۸
کوتاه ساز رشته آمال خویش را
مپسند در شکنجه پر و بال خویش را
پرواز من به بال و پر توست، زینهار
مشکن مرا که می شکنی بال خویش را
دست دعا بود سپر ناوک قضا
در کار خیر صرف کن اقبال خویش را
دل واپسان به هیچ مقامی نمی رسند
بفرست پیشتر ز اجل مال خویش را
آن سنگدل که آینه ما به سنگ زد
می دید کاش صورت احوال خویش را
با دشمنان دوست نما در میان منه
صائب اگر ز اهل دلی، حال خویش را
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
کوتاه ساز رشته آمال خویش را
مپسند در شکنجه پر و بال خویش را
هوش مصنوعی: آرزوهایت را خیلی محدود نکن، چرا که این کار باعث میشود که از آزادی و پرواز واقعی خود محروم شوی.
پرواز من به بال و پر توست، زینهار
مشکن مرا که می شکنی بال خویش را
هوش مصنوعی: پرواز من به وابستگی و محبت تو بستگی دارد، خواهش میکنم مرا نشکن چرا که با این کار خودت را نیز آسیب میزنی.
دست دعا بود سپر ناوک قضا
در کار خیر صرف کن اقبال خویش را
هوش مصنوعی: دعا و درخواست از خداوند، مانند سپری در برابر حوادث ناگوار است. بنابراین، در کارهای خوب و نیکو، از شانس و اقبال خود بهره ببر.
دل واپسان به هیچ مقامی نمی رسند
بفرست پیشتر ز اجل مال خویش را
هوش مصنوعی: دلهای وابسته به دنیا هرگز به جایی نمیرسند؛ بنابراین، قبل از اینکه اجل به سراغت بیاید، مال و داراییات را به دیگران بده.
آن سنگدل که آینه ما به سنگ زد
می دید کاش صورت احوال خویش را
هوش مصنوعی: آن کسی که به ما بیرحمی کرد و دل سنگی نشان داد، ای کاش میتوانست نمایانگر وضعیت خود را در آینه ببیند.
با دشمنان دوست نما در میان منه
صائب اگر ز اهل دلی، حال خویش را
هوش مصنوعی: با دشمنان خود به تظاهر دوستی بپرداز، اما در دل نگذار. اگر از اهل دل هستی، حال و وضعیت خود را حفظ کن و آن را به کسی نگو.