هوش مصنوعی: تو که به سادگی و زیبایی گل و خار هستی، همچون آب زلالی که در این لباس پنهان شده‌ای، چقدر تلاش کرده‌ای تا این طور بی‌خبر از دنیای اطراف به نظر بیایی.

هوش مصنوعی: تو مانند افرادی که بی‌خیال و بی‌ملاحظه هستند، در هر جا و در هر حالتی خود را نشان داده‌ای؛ گاهی به شکل برگ، گاهی به صورت شکوفه و گاهی امثال میوه‌ها.

هوش مصنوعی: اگر موری هم در دلش احساساتی دارد و از سینه‌اش آهی به گوش می‌رسد، به خاطر زیبایی و غرور توست که از آن آگاه هستی.

هوش مصنوعی: مانند آب که همیشه در حال شکل دادن به تصاویر است، تو نیز در زندگی خود در حال بازتاب دادن و شکل دهی به آنچه هستی و محیط اطرافت می‌باشی.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که به خودت دلداری بدهی، باز هم آرام نمی‌گیری. این نشان می‌دهد که تو واقعاً بیشتر از آنچه فکر می‌کنی، به دیدار ما مشتاق بوده‌ای.

هوش مصنوعی: ما غافل هستیم و تو از حال دلمان باخبری که روز و شب در این دل ناامید، درد و رنج به وجود آورده‌ای.

هوش مصنوعی: هنگامی که عشق و محبت ما به حالتی افتاده است که در گدایی و بی‌پناهی به سر می‌بریم، تو ظاهرا در مکانی شاداب و پرهیاهو به سر می‌بردی.

هوش مصنوعی: امروز یوسف، که می‌توان او را به عنوان نماد زیبایی یا عشق در نظر گرفت، در دکان حضور ندارد و به طور مداوم از چشم خریداران پنهان شده است.

هوش مصنوعی: این غزل، اثر شاعر خوش سخن اوحدی است که در آن به زیبایی و جذابیت چهره تو اشاره کرده و از فراوانی زیبایی‌ات سخن می‌گوید.