هوش مصنوعی: آرزوها دل نگران را می‌سوزانند و ناامیدی آن را همچون گوشتی سرخ‌کردنی بر سیخ می‌کشند.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و تنگ‌نظری‌ام کمتر اشک می‌ریزم، چون غنچه زودتر از اینکه شکوفا شود، گل را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر اینجا طراوت و صفا وجود دارد، پس عرق شرم آب خواهد جوشید و بخار خواهد شد.

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی دستاوردی معنوی و روحانی صحبت می‌کند که می‌تواند از ورای دنیای مادی و معمولی به درک عمیق‌تری از زندگی و حقیقت برسد. اشاره به این دارد که در مسیری که از آن به سیر در عرش تعبیر می‌شود، نقاط انتخابی وجود دارد که باید با دقت و تفکر در آن‌ها تصمیم‌گیری کنیم. در این مسیر، تجرد و آزادگی از دنیای مادی، دریچه‌ای به سعادت و آگاهی بیشتر را فراهم می‌آورد.

هوش مصنوعی: ما تنها به یاد گوشه چشمی افتاده‌ایم، بی‌آنکه در واقعیت آن را مشاهده کنیم، شاید در خواب بتوانیم خواب را ببینیم.