هوش مصنوعی: اگر زبان و دل انسان به درستی هماهنگ نباشند، هیچ‌کس نمی‌تواند از او چشم‌پوشی کند. فقط سنگ است که می‌تواند از چنگال عقرب آزاد شود.

هوش مصنوعی: اگر از ثمر شیرین بهره‌ای ندهی، سعی کن که سایه‌ای برای دیگران باشی تا آسایش یابند.

هوش مصنوعی: جز شب و روز که مدام تکرار می‌شود، در زندگی چیزی دیگر وجود ندارد. زمان‌های طولانی در زیر آسمان، مانند خضر اگر کسی باقی بماند.

هوش مصنوعی: زمانی که آماده رفتن می‌شویم، سبب توفیق و موفقیت‌هایمان می‌شود تاسفی که در دنیا برای ما به وجود آمده، از دست کسی برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: در این جهان، کسی نتوانسته است به عمق آگاهی من پی ببرد. من به سمت بیرون از خود می‌روم، شاید فردی بیاید که بتواند مرا درک کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، هر چه انسان به جسم خود بیشتر بپردازد و به آن اهمیت دهد، مانند شمعی که می‌سوزد و آب می‌شود، از وجود خود کم می‌کند و به تدریج انرژی و زندگی‌اش تحلیل می‌رود.

هوش مصنوعی: درد عشق به چیزهای گرانبها و زینتی نیاز ندارد. هر کسی برای زیبایی و شگفتی وجودی خودش به چه چیزی نیاز دارد؟

هوش مصنوعی: در دنیا هیچ جایی غیر از دلت برای آرامش و استراحت وجود ندارد. جایی امن و آرام که بتوانی یک لحظه در آن بیاسایی.

هوش مصنوعی: طوفان حوادث و اتفاقات، موجب شد تا سنگ نیز از خواب غفلت بیدار شود. حال باید دید که تا چه زمانی کسی نمی‌خواهد چشم از خواب غفلتش بردارد؟

هوش مصنوعی: اگر کسی اراده و همت داشته باشد، می‌تواند با خاکی که پشت آسمان قرار دارد، آشنا شود و به جایی برسد که برای دیگران دست نیافتنی است.