هوش مصنوعی: چند نفر هستند که از آرامش جانشان دور بمانند؟ آیا کسی هست که در انتظار باشد و به صداهای نزدیک شدن دیگران گوش ندهد؟

هوش مصنوعی: انسان باید به خود اعتماد داشته باشد و از بروز توانایی‌هایش نترسد. در شرایطی که فردی به موفقیت و خوشبختی دست می‌یابد، باید به شایستگی‌ها و پتانسیل‌های خود افتخار کند و از ترس ناکامی، خود را محدود نکند.

هوش مصنوعی: یک نگاه آشنا باعث کشته شدن فردی شده است، ای ظالم! چه کسی را کشته‌ای؟ واقعاً جای تأسف دارد که کسی این‌قدر بیگانه و ناآشنا باشد.

هوش مصنوعی: زلفی که به زیبایی بر زمین می‌افتد و نظرها را جلب می‌کند، نشان می‌دهد که توصیه به دور بودن از زیبایی و جذابیت ناعادلانه است. این زیبایی چنان چشم‌نواز است که نمی‌توان از آن غافل بود.

هوش مصنوعی: خودت قضاوت کن، آیا درست است که در چنین دنیایی که بی‌رحم و بی‌وفاست، کسی این‌گونه رفتار کند؟

هوش مصنوعی: خوش باشید و شاداب مانند گل، و مانند او از محدودیت‌ها رهایی یابید. چه زمانی می‌خواهید مانند غنچه در گوشه‌ای بسته و محصور باقی بمانید؟

هوش مصنوعی: در زندگی سخت و تلخ من، افرادی هستند که می‌توانند به من کمک کنند و من از آنها انتظار دارم که در این شرایط، بر هوس خود برای بقا غلبه کنند.

هوش مصنوعی: شمع در پرتو نور فانوس، به خاطر بدگمانی نسبت به پروانه‌ها، خود را در حصاری محصور کرده است. حال آنکه چرا باید کسی را این‌گونه قضاوت کرد، در حالی که پاکدامنان در میان هستند؟

هوش مصنوعی: عشق وجود دارد، بنابراین عاقل بودن مانند دیوانگی به نظر می‌رسد. وقتی شهر رونق دارد، چه دلیلی برای بودن کسی در روستا وجود دارد؟

هوش مصنوعی: در این دنیا بهتر است که وقتی به سن پیری می‌رسیم، ارتباط و نزدیکی با خداوند را حفظ کنیم، چرا که اصرار بر آرزوها و اهداف دنیوی بی‌فایده است.