هوش مصنوعی: بیگانگی و فاصله از دیگران به حدی رسیده که ای ساقی، ما را با می خوشبو سیراب کن. ما را از خودخواهی و خودپرستی دور کن و چیزی از خودت به ما بده، حتی اگر فقط برای لحظه‌ای باشد.

هوش مصنوعی: به افرادی که در زندگی با مشکل و سختی مواجه شده‌اند، نگاه کن. ما کسانی هستیم که از دست رفته‌ایم، پس دستی به ما بده و کمک کن.

هوش مصنوعی: هرچند که فضولی در کار ما درست نیست، اما از دور به ما نگاه کن و جدای از ما، دلی شاد بپیمای.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، به هیچ وجه بهانه‌ای برای خشم و قهر نداشته باش و بهتر است با یک بوسه به محبت و محبت به پایان برسانی.

هوش مصنوعی: اگر به کسی بوسه‌ای ندهی، دیگر چه مانعی دارد اگر دشنامی بشنوی؟ اگر با کسی آشنا نشوی، چه دلیلی دارد که پیام آشنا را به او برسانی؟

هوش مصنوعی: ای پادشاه خوبی، تو که نیازی به شکرگزاری از خوبی‌های خودت نداری، گاهی به این گدا لطفی بکن و به او چیزی ببخش.

هوش مصنوعی: اگر جذابیت نداشته باشی، هیچ کار مهمی انجام نخواهی داد. همانند برگی که سبک و بی‌وزن است، بهتر است خود را به چیزی ارزشمند بسپاری.

هوش مصنوعی: هرچقدر که می‌توانی، تلاش کن تا از تاریکی و دوری فاصله بگیری و خودت را روشن‌تر کنی، مانند اینکه آیینه را جلا می‌زنی تا بهتر نور را منعکس کند.