هوش مصنوعی: صبر ما به اوج رسید و دردی که داشتیم به فریاد تبدیل شد. حالا فقر و مصیبت ما به نوعی تبدیل به راهی برای به دست آوردن روزی و برکت شده است.

هوش مصنوعی: عجیب است که چشمان ما از نعمت‌هایی که دارند، سیر شوند، در حالی که آنچه ما را به گدایی وا می‌دارد، به حال خود نیفتاده و در حال نابودی است.

هوش مصنوعی: طبیعت شاداب و لطیف مانند ابرهای بهاری از میان گل‌های لاله می‌گذرد و ما با پاهای برهنه از میان زمین پرخاری که پر از انتقاد و سرزنش است، عبور می‌کنیم.

هوش مصنوعی: از مهربانی او بیشتر از ناراحتی‌اش دل‌شکسته می‌شویم، چرا که حالتی همچون مومیایی داریم که از سنگ سخت‌تر است.

هوش مصنوعی: ما به نوری که از دیگران می‌آید نیاز نداریم؛ مانند ماه که نورش از وجود خودش ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی هدف خود را دنبال نکند و تنها به خیال‌پردازی بپردازد، هرچقدر هم در بلندپروازی تلاش کند، به موفقیت نخواهد رسید. در واقع، باید عمل کرد و از آرزوها و خیالات فراتر رفت.

هوش مصنوعی: ما به قدری در عشق و احساساتمان گرفتار شده‌ایم که مانند غنچه‌ای که تیرکی را در دلش حس کرده است، دلمان هم مجروح شده است. بگذار نسیم به آرامی از درد ما بگذرد و گره‌های زندگی‌مان را باز کند.