هوش مصنوعی: در این دنیا کجا می‌توان کسی را پیدا کرد که نیکو و بی‌ریا باشد؟ کجا می‌توان فردی را یافت که حقیقت را به روشنی نشان دهد و دلسوز باشد در حالی که بسیاری از موقعیت‌ها و افراد در تاریکی و فریب trapped شده‌اند؟

هوش مصنوعی: هر جایی که بروی، در دل افراد، حقیقتی نادرست و شکسته وجود دارد. آیا می‌توانی آینه‌ای پیدا کنی که در این دنیا، واقعیت را به درستی نشان دهد؟

هوش مصنوعی: حریفان مانند شن‌های تشنه به آب هستند و در آسمان، جواهرات گرانبهایی وجود دارد که در دسترس نیست.

هوش مصنوعی: دل‌های خونین، مانند رایحه‌های خوش در این دشت پر از شکار، کجا می‌تواند با نفس معطر خود دنیا را تحت تأثیر قرار دهد؟

هوش مصنوعی: در این روزگار، چه کسی می‌تواند مانند مردی که خاطرات و زندگی‌اش به دست سرنوشت رقم خورده، درخششی فراتر از کهکشان‌ها به نمایش بگذارد؟

هوش مصنوعی: از دل رنج و درد نمی‌توان به انتظار خوشی‌ها و نعمت‌های بی‌دلیل نشست. اگر به دنبال خوشی و نعمت هستی، باید از تلاش و زحمت دریغ نکنید و منتظر نعمت‌های بی‌زحمت نباشید.

هوش مصنوعی: پروانه زمانی که به شمع نزدیک می‌شود، به آرامش می‌رسد. پس دریای بی‌قراری ما کجا رفته است؟

هوش مصنوعی: تو که درباره سلوک عاشقانه صحبت می‌کنی، چرا در دل خود نشانه‌ای از درد و رنجی که عشق به همراه دارد نمی‌بینی؟

هوش مصنوعی: اگر همچون شمعی هستی که در دلش آتش عشق می‌سوزد، پس چرا رنگ چهره‌ات پژمرده و چشمانت پر از اشک است؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که صبر وجود داشته باشد، درد به درمان نخواهد رسید. دردی که از صبر و تحمل فراتر برود، چه سرنوشتی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: تب و گرمای شدید، جهان را تحت تاثیر قرار داده است. باید ببینیم کجا می‌توان در این روزهای پرهیجان و داغ، شادی و سرگرمی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: آتش در نعل اسب سفر کوه طور وجود دارد و این نشان‌دهنده درد و سختی است که عاشقانه‌ای سنگین بر دوش می‌کشد. این عشق، تحمّلی می‌طلبد که در برابر سختی‌ها و مشکلات بتواند ایستادگی کند.

هوش مصنوعی: در دنیای پر از مشکلات و سختی‌ها، مثل شمعی که در نور روز محو می‌شود، چه کسی مانند لاله‌ای که در دلش درد و داغی دارد، وجود واقعی‌اش را نمایان می‌کند؟

هوش مصنوعی: ناصح به بیهودگی و بی‌فایده، تسبیحی از دانه‌های ریز شن به دست می‌گیرد و می‌گوید که داغ دل سوختگان را بشمار. این نشان‌دهنده‌ی بی‌توجهی به درد و رنج واقعی مردم و صرف وقت بر موضوعات پیش پا افتاده است.

هوش مصنوعی: سرنوشت و خوشبختی به تو وابسته است، ولی این‌که برمی‌گزینی که رنج بکشیدی یا نه، وجود دارد. با این حال، من به تو نیاز دارم و این نیاز چگونه برآورده می‌شود؟

هوش مصنوعی: این همان غزلی است که عطار آن را سروده و به توصیف حال دل بی‌تابی می‌پردازد که تحت تأثیر آتش عشق و سماع قرار گرفته است.