هوش مصنوعی: روزی که پسته را دید، لب او زیبا و شیرین مانند قند شد و در دلش خنده‌ای تلخ مانند زهر وجود داشت، هرچند که لبخند کوچکی بر چهره‌اش بود.

هوش مصنوعی: لیلی و شیوه‌اش که شور و شوق من از او نشأت گرفته، تنها یک دایره است که همانند چشمی از غزال در دام او قرار دارد.

هوش مصنوعی: جان به نرگس بیمار می‌رسد، مانند عیسی که در یک لحظه می‌تواند به درد و رنج دیگران پایان دهد، اما اکنون من خود در رنج او گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: از محبت و لطف، چهره‌اش مانند آب نرم و لطیف می‌شود و این زیبایی همانند اشکی است که از چشم‌ها می‌ریزد، اگر او پرنده‌ای باشد.

هوش مصنوعی: در دیدار، سبزه‌ای که خوابیده است به رنگ طبیعت، به یاد عمر طولانی خضر در سایه سرو بلندی می‌آید.

هوش مصنوعی: یوسف از زنجیر عشق آزاد شد و به مقامی رسید که در دوران خود عزیز و گرامی بود. دل نگرانی نداشته باش، زیرا او کسی است که به بندگانش لطف و محبت می‌کند.

هوش مصنوعی: عاشقان به هر جایی که سمند او پا بگذارد، از چشمان پرآبشان به آنجا آب می‌رسانند.

هوش مصنوعی: خون او همچون بوی خوشی در دلش منتشر می‌شود و به هر غزالی که با زلف‌های سیاه و دلربا به او نزدیک می‌شود، می‌پیچد و او را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره آتشین او در گلزار، مانند جویی که گل‌ها را پخش می‌کند، باعث می‌شود که بخشی از وجودش همچون عطر (سپند) خود را در میان گل‌ها منتشر کند.

هوش مصنوعی: گرچه شکار ضعیف من قابل کشتن نیست، اما از نگاه او ناامید نیستم.

هوش مصنوعی: خانه زنبور که در اینجا به سینه اشاره دارد، به خاطر زیبایی و جاذبه مژه‌های بلند او برافروخته و شلوغ شده است. در واقع، چشم‌نواز بودن آن شخص باعث ایجاد احساساتی در دل من شده و دلم را پر از شور و شوق کرده است.