هوش مصنوعی: ای بهار آفرینش، زیبایی تو مانند رشته‌ای است که جان‌ها را به هم متصل می‌کند، و این زیبایی همچون خس و خاشاکی است که از دریای وجود تو برخاسته است.

هوش مصنوعی: چشمان خورشید مانند جوی خون جاری می‌شود و چهره خاک از زیبایی و درخشندگی لاله‌های قرمز تو، نورانی و شاداب است.

هوش مصنوعی: خاک تا گردن در آب فرو رفته است و این نشان‌دهنده‌ی شدت اشتیاق و دلتنگی‌اش برای توست که دلش از آتش عشق به تو می‌سوزد.

هوش مصنوعی: پوشش کسانی که بی‌تابند، نمی‌تواند به زمین بچسبد؛ زیرا شعله از سنگ بیرون می‌آید و تو به دنبال حقیقت هستی.

هوش مصنوعی: دل‌ها همچون گوهرهایی از باغ تو هستند که با شبنم پیوند خورده‌اند و جان‌ها مانند رگ‌هایی هستند که از ابرها به دریا و حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: خاک به خاطر وجود تو که مانند آبی لطیف بر چهره‌ات می‌ریزد، از خواب عمیق بیدار شده است و به زندگی آمده است. وجود تو همچون عرقی روح‌بخش، جان‌افزاست و حیات را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر شمشیر هم بر سرش فرود آید، او همچنان آرام و بی‌خبر است، چون صائب در زیبایی چهره‌ات غرق حیرت شده است.