هوش مصنوعی: ناخن به دل خار دیوار تو می‌زند، انگار که دلش می‌خواهد زیبایی تو را تماشا کند و از گلزار تو نظر بردارد.

هوش مصنوعی: دل انسان چگونه نمی‌لرزد و خراب نمی‌شود از زیبایی و جاذبهٔ تو؟ ردپای تو با رفتار آنچنانی‌ات، به اندازهٔ وزنی سنگین و گران‌بها می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در یک طرف بیفتد، اشتباه است که بخواهی به او نزدیک شوی. هیچ‌کس نمی‌تواند با شمشیر بی‌احتیاط تو روبرو شود.

هوش مصنوعی: وقتی از بزرگی و پرشکوهی تو می‌گویم، یادم می‌آید که چقدر نازک و ظریف هستی، مثل گل که بر روی گوشه لباس تو سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو با رفتار دلنشین خود به باغ گل‌ها بیایی، سرو باریک و بلند از شکاف‌های دیوار باغ می‌تواند بیشتر به چشم بیاید.

هوش مصنوعی: اگر بر دل تو اندوه پرستاران نباشد، به سادگی می‌توان برای نرگس دل‌نواز تو جان داد.

هوش مصنوعی: حسن و زیبایی تو به قدری زیاد است که نیازی به ظرف یا پیمانه‌ای برای نشان دادن آن نیست؛ مانند دیدن خود در آینه که تمام زیبایی‌ات را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی لعل زیبا و با ارزش تو با لبخند شیرینش به رشد و زیبایی گل کمک می‌کند، غنچه نیز با خنده‌اش خوشحال می‌شود و در گلوی خود احساس شادی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر روز چندین لباس از عرق تر می‌شود، چون بازار گرم تو بر دل‌ها سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق تو را می‌بیند، مانند سیر که در حال چرخش و سرخوشی است، دچار لغزندگی می‌شود و قادر نیست از چهره‌ات چشمانش را بردارد.

هوش مصنوعی: وقتی که صدف نتواند خانه‌ای تنگ بسازد، چرا باید سینه‌اش را چاک کند؟ در این حالت، دریا نیز به سختی می‌تواند بر روی جواهرات درون خود غم و اندوه بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از آب زندگی بهره‌مند نشود، دور نیست که دل او زنده نشود. صائب، از گفته‌های تو می‌توانند تاثیر بگیرند.