هوش مصنوعی: پاک کن زخم‌ها و آلودگی‌های زندگی‌ام را تا عشق تو از بدی‌ها و ننگ‌هایی که دارم، دور بماند.

هوش مصنوعی: چند می‌تواند دل بدون رنگ و باطن خالص مثل پر طاووس از تزویر و فریب من باشد؟

هوش مصنوعی: اگرچه لب‌های من بیانگر احساساتم به‌طور کامل نیستند، اما چهره‌ام تمامی ماجرا را فاش می‌کند و رنگ صورت من نمایانگر آنچه در دل دارم است.

هوش مصنوعی: نگاه تو مثل یک سنگی است که عقل و دانش و فرهنگ من را به سخره می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر هم به آسمان بروی، از چنگ من رهایی نخواهی داشت، زیرا نمی‌توانی از زیبایی‌های موی تو آزاد شوی.

هوش مصنوعی: جواهر گرانبهای دل من خراب شده است، پس از مسیری که به دل آزرده‌ام می‌کشی، دوری کن.

هوش مصنوعی: بازی و شوخی کردن کودکانه، برای من که عقل و درک عمیقی دارم، مانند مهره‌ای در گهواره است.

هوش مصنوعی: چشم من به زیبایی تو مانند سنگی قیمتی شده است، ای ساقی با گل‌های رنگارنگ.

هوش مصنوعی: ناله و فریاد من چرا همیشه ماندگار نیست؟ کوه غم سنگینی است که همواره با من همراهی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای محبوب زیبا، تو طعم صلح را به جنگ من می‌افزایی.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به محبوب خود می‌گوید که ای معشوق من، شوق و عشق من را برانگیز و مجذوب خود کن. او از محبوبش تقاضا دارد که جلوه‌ای از زیبایی و سرزندگی‌اش را به نمایش بگذارد تا احساسات عمیق عاشقانه‌اش بیدار شود.