هوش مصنوعی: چهره‌ام از درد و ناراحتی سرخ و داغ شده است، چون دل زنده‌ام که از عشق سوخته است، مانند جرقه‌ای در حال زندگی است.

هوش مصنوعی: وقتی که آتش سوزان ناشی از شادی نیست، چگونه می‌تواند به خاطر ضربه‌ی باد سرد و تند، چهره‌ی من روشن و برافروخته باشد؟

هوش مصنوعی: در حالی که از شراب خبری نیست، من چهره‌ای سرخ دارم که مانند لاله است و این سرخی ناشی از درد و رنج من است.

هوش مصنوعی: چشم من مانند پوششی است که بر روی چیزی قرار دارد. نگران نباش که من به شکار آخرین جوجه‌هایی که در خانه صیاد زندگی می‌کنند، مشغولم و تو از نگاه من غافل نشو.

هوش مصنوعی: وقتی که نگاه من به کار می‌افتد، حسرت و درد عاشقانه‌ام را در دل سوخته‌ام می‌بینم، جایی که عشق لیلی در آن حضور دارد.

هوش مصنوعی: فریاد بزنید که دل من مانند غنچه‌ای که در حال سوختن است، به آتش عشق و دلتنگی تبدیل شده است و این درد، گنجینه‌ای از احساسات را در درونم به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: صیاد در سایه خود احساس ترس و وحشت می‌کند و این ترس ناشی از حضور غزال رم کرده‌ای است که او را تحت تاثیر قرار داده و به او آموخته است چگونه باید بترسد.