هوش مصنوعی: دل ما به خاطر محبوب از این باغ می‌رود به سمت او، حتی آب هم به عقب برمی‌گردد و از این باغ دور می‌شود.

هوش مصنوعی: تو رفتی و با رفتنت نور و روشنی از چشم و دل من ناپدید شد، و حالا که میهمان به خانه‌ام آمده، صفای خانه هم از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر درد استخوان از مغز این حصیر برود، درد دل شکسته ما خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: به دنیا و زیبایی‌های آن دل نبند، زیرا این چیزها مانند رنگ حنا هستند که به زودی محو و ناپدید می‌شوند.

هوش مصنوعی: بلبل چگونه می‌تواند در این باغ پرواز کند، در حالی که نسیم صبحگاهی به خاطر شور و شوق گل‌ها در حال وزیدن است؟

هوش مصنوعی: عشق باعث رهایی دل از محدودیت‌های جسم می‌شود؛ وقتی عشق مانند خون مشک، خالص و پرشور شود، از قید و بندهای دنیوی رهایی پیدا می‌کند و به آزادی می‌رسد.

هوش مصنوعی: مدتی است که شور و شوقی در دل دارم، اما این احساس زودگذر و مانند حبابی است که به زودی می‌ترکد و از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: در دنیاست که مشکلات و ناملایمات انسان را تحت فشار قرار می‌دهند و باعث می‌شوند که حتی افرادی با روحیه‌ی قوی نیز تحت تأثیر قرار بگیرند. این چالش‌ها به قدری سنگین هستند که می‌توانند غرور و خودباوری فرد را به چالش بکشند.

هوش مصنوعی: این لرزشی که در وجود ما وجود دارد به زودی باعث می‌شود که این کمان که در دست ماست از کنترل ما خارج شود و به سمت دیگری پرتاب شود.

هوش مصنوعی: آرامش کسی که موی خود را بر روی آتش بگذارد، وجود ندارد. او از زلف‌های پیچ و تاب‌دارش نمی‌تواند آزاد شود و همواره در درگیری و آشفتگی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، به دنبال افرادی نباشید که از راه درست منحرف شده‌اند، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند از تیر قضا و تقدیر فرار کند.

هوش مصنوعی: اگر جان ما به راحتی از دست برود، چیزی نیست. مانند شخصی که در عشق گدا است، از زندگی مرفه خود فاصله گرفته و به سادگی زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر جا که صدایی بلند می‌شود، دل من که همیشه ناراحت و پریشان است، به سوی دیگری می‌رود و گریزان می‌شود.