هوش مصنوعی: دل را با حرارت عشق خود زنده و شاداب کن، ای کسی که از زیبایی و شادابی زمانی که گل‌ها پژمرده می‌شوند غافلی. بخشی از وجودت را به شکلی خوشبو و معطر تبدیل کن.

هوش مصنوعی: زمانی که آتش شعله‌ور در دل‌های پر از درد و رنج برافروخته می‌شود، برای آرامش و التیام این دل‌ها، باید با اشک‌هایمان، شراب و نقل (شیرینی آماده شده) تهیه کنیم.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای از عمر که با حسرت و اندوه سپری شود، باید به عنوان صبح امید خودت به حساب بیاری.

هوش مصنوعی: بهتر نیست که ویرانه‌ای را با نور آفتاب زیباتر کنیم؟ دل را نیز مانند آفتاب با نوشیدن شراب ترمیم و شاداب کن.

هوش مصنوعی: آسمان تو را مانند دیوی در شیشه گرفتار کرده است. اکنون این شیشه را با نفس گرم خود مثل آب، نرم و روان کن.

هوش مصنوعی: در ذهن بزرگان، نگرانی و فشار اضافی ایجاد نکن و سعی کن به اندازه یک حباب در این فضا سبک و آزاد باشی.

هوش مصنوعی: تنهایی‌ات باعث نشود که دلت از خودت نسبت به دیگران برتری جسته و دست به عصیان بزند. باید از خودت محافظت کنی و حجاب به کار ببندی.

هوش مصنوعی: شمع برای روشنایی و نورافشانی ساخته شده است، نه اینکه به خاطر دل‌تنگی و دردسر دل بسوزد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که از نگه‌داشتن فرمان زندگی ناتوان است و در وضعیت ناپایداری قرار دارد، باید در دوران جوانی به توبه و دوری از می‌خواری تلاش کند. به عبارت دیگر، بهتر است در جوانی که هنوز فرصتی برای تغییر وجود دارد، از کارهای ناپسند و زیان‌آور دوری کند.

هوش مصنوعی: این رنگ‌ها که به سر و مو اضافه شده‌اند، برای همیشه نیستند؛ بهتر است موهای سفیدت را با رنگی از درون خود زیبا کنی.

هوش مصنوعی: از آسمان هرگز گلایه نکن که شب‌هایت چه بر تو گذشته، بلکه صبح را با زیبایی و روشنی‌اش انتخاب کن.

هوش مصنوعی: بدون وجود ابر، دیدن آفتاب دشوار است، همچنان که برای دیدن چهره او باید نقابش را کنار زد.