هوش مصنوعی: چشم من به خاطر دیدن زیبایی معشوق، مانند لاله‌ای روشن می‌شود و از محبت او، جانم همچون شعلۀ آتش روشن و تند می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر آتش قلبی که از خون جگر روشن شده، همواره و بی‌زوال باشد، چراغ روشنایی می‌دهد. هر کسی که با درد و رنج خود، این روشنایی را به وجود آورد، می‌تواند راهنمای دیگران باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌خبری و نادیده‌گرفتن مسائل، دل‌ام بسیار درگیر و غمگین شده است. امیدوارم آینه‌ام به خاطر این وضعیت، روز به روز روشن‌تر و واضح‌تر شود.

هوش مصنوعی: وقتی دل ما از سخنان بی‌روح و سرد آزاد شود، مانند غنچه‌ای که شکوفا می‌شود، نور زندگی‌مان با وزش نسیم صبح روشن و زنده خواهد شد.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که به خاطر وضعیت‌های دشوار و ناگوار زندگی تاریک و غمگین شده‌اند، تنها در زمان قیامت و در نور آن روز می‌توانند دوباره روشن و روشنایی بگیرند.

هوش مصنوعی: عشق من به اندازه‌ای پرحرارت است که خستگی را از من دور کرده است. مانند شمعی که از رگ‌های من نور می‌تابد، عشق باعث روشنی و زندگی در وجودم می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر مشکلات و دردهای قلب من به دست تقدیر برطرف شود، مانند این است که چشم صدف از نور مروارید روشن شود.

هوش مصنوعی: اگر پرواز و پرواز بی‌پر من گرم نباشد، کجا می‌تواند از شمع من بال و پر روشنی بگیرد؟

هوش مصنوعی: در این فضا، باید مانند یک موج، کنترل اوضاع را در دست بگیری، تا مانند آب صاف و زلال، چیزهای با ارزش و گرانبها نمایان شوند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از دل‌های پرحرارت نورانی ایجاد کند، چراغش بیشتر از وزش نسیم صبا روشن خواهد شد.

هوش مصنوعی: بسیار طبیعی است که اگر محبوب به زیبایی و فریبایی خود ادامه دهد، حسد گل‌ها به او برانگیخته شود، مانند شمع سبز که اگر شکرشکند و روشن شود، مسلماً توجه‌ها را جلب خواهد کرد.

هوش مصنوعی: از زندگی ما جز لحظه‌ی وداع چیزی باقی نمی‌ماند، مانند چراغی که فقط در زمان سحر روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: تاریکی و نگرانی دل ما با تلاش‌های خودمان برطرف نمی‌شود، جز اینکه نور و درک اهل نظر و دانایی به ما برسد و دل را روشن کند.