هوش مصنوعی: به زیر موی آن دختر زیبا، خالی وجود دارد که اگر نتوانستی به آن دانه نگاه کنی، می‌توانی آن خالی را از دام خطرناک‌تر ببینی.

هوش مصنوعی: نور چشمان دلربا و صاف حسن، در دل آدمی تاثیر عمیقی می‌گذارد. زیبایی او به حدی است که حتی باده‌ای رنگین نیز در شیشه و جام جلوه‌گری می‌کند و به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: دور از انصاف است که برای فرار از مشکلات، به آرزوهایم بی‌اعتنا باشی. با وجود اینکه دستم خالی است، چهره‌ام را مانند طلا ببین.

هوش مصنوعی: از دنیای مجردی که در آن هستی، مانند مسیحا سر بلند کن و نوری را که مانند تخم‌مرغ خورشید است، زیر بال و پر خود مشاهده کن.

هوش مصنوعی: اگر آنگونه که باید در دل او زبان سخن را نمی‌بیند، تصور کن که در آن دهان کوچک، صد بوسه نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر در کنار کوثر، هجوم تشنگان را نمی‌بینی، آن لعل زیبا و جان‌پرور را که در غبار خط پنهان است، ببین.

هوش مصنوعی: دست از تلاش برنداشته‌ام تا زمانی که در زندگی‌ام مانند نخل بارآور، ثمر آورده و به بار نشسته باشم.

هوش مصنوعی: در دنیای عشق، چشمانت را باز کن و نگاه کن به امواج و حباب‌هایی که در این فضا وجود دارند. در اینجا، هیچ چیز موجه یا عادی نیست؛ همه چیز فراتر از آنچه که به نظر می‌رسد، است. اینجا می‌توانی زیبایی‌ها و عجایب را با تمام وجود حس کنی.

هوش مصنوعی: دیدن درد و غم دیگران، باعث می‌شود که عیسی، پیامبر، بتواند بهتر و عمیق‌تر به درد دل دردمندان پی ببرد.

هوش مصنوعی: بدن مانند زندانی برای روح است و هر چه بیشتر خالص باشد، در دلش هراس و نگرانی از مشکلات زندگی را مانند تلاطم آب در دل یک سنگ قیمتی حس می‌کند.

هوش مصنوعی: صائب، در اینجا به این مسئله اشاره می‌کند که هیچ‌چیز نمی‌تواند زیبایی و روشنایی گل‌های لاله را با حسرت و اندوه تحت تاثیر قرار دهد. او به مقایسه نور چراغ و رنگ‌های زنده لاله‌های باغ می‌پردازد و تاکید می‌کند که لاله‌ها حتی با وجود غبار و تیرگی‌های بیرون، همچنان در کمال زیبایی خود در چمن می‌درخشند.