هوش مصنوعی: شخصی که با لطف و صفای خود سرنوشت مرا به گونه‌ای رقم زد که در زیر پای خُم قرار گرفتم، مانند خشت سخت و بی‌ارزش من است.

هوش مصنوعی: رشته‌ای که به دور کمرم بسته شده، نشان‌دهنده کفر و بی‌ایمانی من است و نمی‌توانم از این وضعیت خلاص شوم.

هوش مصنوعی: به دلیل عشق، شور و حال خاصی در وجودم به وجود آمده که مانند نمک در خمیر زندگی‌ام تاثیر گذاشته است. این تغییر و تحول ناشی از لطف فردی عزیز است که مرا شکل داده و پرورش داده است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم به خودم غش کنم، در حالی که سرنوشت من مانند تیغی است که در پیچ و تاب‌های آن، خط‌هایش مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: از لطف و نعمت حیرت در این تماشای عالم، من به گونه‌ای شده‌ام که مانند آینه‌ای هستم که زیبایی و زشتی را با هم دارد.

هوش مصنوعی: با آه سرد، سبزهٔ تخم‌سوخته، روزگار سیاه شد. همین عاملی که مرا به وجود آورد.

هوش مصنوعی: با بوی پیراهن دوست نمی‌توانم صلح کنم، زیرا جلوه‌های بهشت نمی‌توانند مرا فریب دهند.

هوش مصنوعی: من نه به تسلیم در برابر سنت‌های دینی فکر می‌کنم و نه به زنجیرهایی که به دست و پای من بسته شده. در این سردرگمی و حیرت زندگی، نمی‌دانم به چه امید باید در این گردونهٔ زندگی بچرخم.

هوش مصنوعی: در این دنیای پر از تغییرات و چالش‌ها، من فردی هستم که با وجود سیاه‌رو بودن و شرایط سخت، به یاد نعمت‌های بهشت و برکت‌هایی که داشتم، فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: عشق من، زیبایی که خداوند به من داده، به قدری فراگیر است که حتی در هیچ آینه‌ای نمی‌توان بدم را نشان داد.

هوش مصنوعی: از شمع اشک می‌ریزد و پروانه از خود می‌سوزد، دیوانگی عشق مانند خاکستری که خانه را ویران کند مرا ساخته است.

هوش مصنوعی: من از عشق به وجود آمده‌ام، صائب. با شعله‌ی زیبایی گل، می‌توانی مرا پرورش دهی و به شکوفایی برسانی.