هوش مصنوعی: من در صحبت‌هایم همچون تیر یک کمانم که از نظر افکارم به دو سمت متفاوت کشیده شده‌ام، مثل مژگان بلند و کوتاه که در تضاد یکدیگرند.

هوش مصنوعی: در حضور من، طوطی از خجالت نمی‌تواند سبز شود و گوش‌هایش را تنگ می‌کند که به خاطر گفته‌های شیرین من، شکر می‌کند.

هوش مصنوعی: اشک‌های نیسان که در چشم صدف می‌چرخند، آب مهره گل را ارزشمند می‌شمارد و همین‌طور نگین زیبای من.

هوش مصنوعی: خواب شیرین و دلنشینی که دیگران به آن توجه و اهمیت می‌دهند، اثر تلخی بر چشمان بیدار من می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در دیوان شعر من تنها غزل‌ها وجود دارد و ثمره‌ی کارم، بی‌نظیر است. در باغ من، جایی برای سبزه‌های بیگانه نیست.