هوش مصنوعی: اگر عمری باشد، می‌خواهم از قید جسم رهایی یابم و مانند موج آبی که همیشه جاری است، به بقای ابدی دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر چند روزی از من دوری کنی، در فصل بهار که شکوفا و شاداب می‌شود، دوباره به زندگی و نشاط خواهم رسید.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم بدون دلیل و هدف خاصی موجودیت خود را از دست بدهم، آسمان‌ها و دورترین افلاک نیز بر ادعای من گواهی خواهند داد.

هوش مصنوعی: چرخش آسمان و روزگار مانند لباس غنچه است. اگر خطر به اندازه‌ای باشد که من را از حالت غنچه خارج کند، در آینده به سراغ باز شدن و شکوفا شدن خواهم رفت.

هوش مصنوعی: من باهوش شدم و از لحظاتی شاد و تلخ گذراندم، تا از فریب‌های این دنیا بفهمم که در آینده چه کسی خواهم شد.

هوش مصنوعی: من به مرکز توجه‌ام اهمیت می‌دهم و در هر جایی که بخواهم، می‌توانم حرکت کنم.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر بصیرت خودشان نمی‌توانند درک کنند که من در آینده‌ای نزدیک تغییر می‌کنم و مانند ماده‌ای نایاب خواهم شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که خاکی و بی‌ارزش است، دست از دامن من بردارد، من هم بر زمین افتاده و اگر اثر پایم را بگذارم، تبدیل به یک نقش و نشانه خواهم شد.

هوش مصنوعی: اگر فکر تو مرا از خود بی‌بهره کند، من از این فضای غم‌آلود خارج می‌شوم و به دور از این مَاتَم، زندگی تازه‌ای آغاز می‌کنم.

هوش مصنوعی: داشتم مانند سرو، آزاد و رها زندگی می‌کردم و از امیدهایم لذت می‌بردم؛ اما نمی‌دانستم که در آینده ممکن است دچار سرگشتگی و بی‌خبری شوم.

هوش مصنوعی: من در حیرتم که چه زمانی دوباره با تو آشنا خواهم شد، چون هر روز بیشتر از قبل احساس陌نی می‌کنم.

هوش مصنوعی: گام اول سنگین و پرمخاطره است و باعث می‌شود که به زمین بیفتم، اگر بخواهم از این مکان دور شوم و حسرت آن را داشته باشم.

هوش مصنوعی: من به زودی نام خود را ثبت خواهم کرد، چرا که اگر به همین شکل پیش بروم، به زودی دو تا از پیری‌ها را پشت سر خواهم گذاشت.