هوش مصنوعی: با رنج و سختی زندگی کرده‌ام، اما از دارویی که خواسته‌ام بی‌نیاز نیستم. چشمانم از غبار غم پر شده و به خیالی از تو نیاز دارم.

هوش مصنوعی: من در نور خورشید قناعت نشسته‌ام و از سایه‌ی لطف بزرگانی که بال و پرم را حمایت می‌کنند، بهره‌مندم.

هوش مصنوعی: ای سیل، از روی ویرانی من بگذر، چرا که من از اثری که پای ریگ روان به جا می‌گذارد، ناپایدارترم.

هوش مصنوعی: مرا به جرم خود مانند اشک، زیاد به رو نیاور، زیرا من از جبهه تا نقش قدم از حیا خجالت می‌کشم.

هوش مصنوعی: مرا به اتهام بیگانگی دور نکن، چرا که من با عمق معانی آشنا تر هستم.

هوش مصنوعی: زیبایی او در ساغر و جام شراب جلوه‌گر است، هرچند که من از لحاظ زیبایی بسیار دلنشین‌تر و زیبا‌تر هستم، اما او با آن حالت، زیبایی‌اش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: روزی که در پیاله رنگ لاله وجود ندارد، از مرغ خوش‌خوان در فصل پاییز بی‌چاره‌ترم.

هوش مصنوعی: هرچند که در شعر من از قدر و مقام شاعران بزرگی مانند صائب و عرفی بهره‌برداری کرده‌ام، اما هنوز نتوانسته‌ام به آن شیرینی و زیبایی دست پیدا کنم.