هوش مصنوعی: به دلیل نگرانی و دلتنگی بیش از حد، احساس می‌کنم که مانند گلی در باغستان شده‌ام که ارزش و اعتبار خود را در نظر باغبان از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: نان من، مانند خون غروب، در حالتی عمیق و رازآلود غوطه‌ور است. صبح که می‌شود، با وجود اینکه پیر شده‌ام، هنوز هم در این مکان باقی می‌مانم.

هوش مصنوعی: تیر دل‌شکسته‌ام به راحتی از سنگ سخت عبور می‌کند، هرچند که در اثر بار سنگین درد، به دو نیم شده‌ام مانند کمانی که تحت فشار است.

هوش مصنوعی: چقدر می‌توانم مانند درخت سرو قوی و با اراده باقی بمانم و در آغوش کسی باشم؟ به خاطر نداشتن نعمت‌ها و امکانات، به جایی رسیدم که در میان خارها و مشکلات گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: حاصل زندگی من پر از غم و آلودگی بود، هرچند که توانستم در این جهان مانند آینه‌ای شفاف و روشن ظاهر شوم.

هوش مصنوعی: زمانه از صحبت‌هایم به زودی خسته و تنگ آمده، هرچند که من مانند رازهایی که از نگاه‌ها پنهان است، دور از دید مردم هستم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه‌ی سرو که در این باغ ایستاده، به ثمر رساندنِ دست من را به رسمیت نشناخته است.

هوش مصنوعی: در آغاز به دلیل حسادت، دلم آتشین و پر از غم بود، اما به مرور زمان مانند خواب سنگین شدم و بر او فشار آوردم.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر گل نمی‌تواند دلسرد شود، زیرا من بدون هیچ تزیینی و زیبایی از باغ بیرون رفته‌ام.

هوش مصنوعی: شراب کهنه‌ای که نوشیدم، به من انرژی و جوانی دوباره‌ای بخشید. با توجه و لطف پیر مغان، قلبی زنده و سرشار از زندگی پیدا کردم.

هوش مصنوعی: رنگ من به خاطر شکستی که خورده‌ام کمرنگ شده و اکنون شرمنده‌ام که توجه بادهای خزان به من جلب شده است.