هوش مصنوعی: اگرچه در این باغ میوه‌ها را به راحتی می‌چشیم، اما همچون سروی هستیم که در آزادگی و استقلال گرفتاریم.

هوش مصنوعی: زمین در بهار دوباره جان می‌گیرد و زنده می‌شود، اما ما در غفلت و بی‌خبری مانند نقشی روی دیوار هستیم که تغییر نمی‌کنیم.

هوش مصنوعی: دل ما از هزاران پرده پوشیده شده و این پرده‌ها تاریک‌تر از شب هستند، اما اگر با دقت نگاه کنیم، مثل ستاره‌ها بیدار و درخشانیم.

هوش مصنوعی: چرا ما را از حالت شگفتی و نشاط بازمی‌داری؟ ما مانند ذراتی هستیم که با نور خورشید در پروازیم و آزادی داریم.

هوش مصنوعی: اگرچه ما به زیبایی‌ها و ظواهر توجه داریم، اما درونمان از دل و احساس، پاک‌تر و خالص‌تر از یک آیینه است.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر ارزش ما ناتوان و فقیر است و افرادی که نادان هستند، فکر می‌کنند ما خودمان بی‌پول و عاجز هستیم.

هوش مصنوعی: اگرچه طوطی ما حرف‌های سنگینی را به زبان می‌آورد، اما به خاطر انعکاسی که در آینه داریم، آن‌ها مانند زنگاری بی‌ارزش به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: مانند ابری که بر صورت ما سایه می‌اندازد، از درخشش نور (برق) به خاطر این که در این باغ پرمروارید (با ارزش) هستیم، آسیب می‌زنند.

هوش مصنوعی: آب گوهری که از ما جاری می‌شود، می‌تواند گلوی دنیا را زنده کند، هر چند که ما از شمشیر خشکی که در دست داریم، سیراب‌تر هستیم.

هوش مصنوعی: بعضی از افراد با سنگدلی و سخت‌گیری تلاش می‌کنند ما را در هم بشکنند، اما ما مانند آب که در آینه به نحوی صاف و هموار است، همچنان تلاش می‌کنیم تا سالم و ثابت بمانیم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه زیبایی و جذابیت ما به لاله و گل شباهت دارد، اما ما همچون قطره‌های شبنم در باغ و بستان حضور داریم.

هوش مصنوعی: ما مانند پرنده‌ای افسانه‌ای از آسایش و تنهایی دور شده‌ایم، چرا که هدف‌مان جستجوی زیبایی‌ها و جذابیت‌های روحانی است.

هوش مصنوعی: این یک نعمت بزرگ است که پرنده‌های سیاه مانند زاغ و زغن نمی‌دانند ما در کجا هستیم؛ ما در گوشه‌ای از قفس، در میان زیبایی‌های گل و گیاه زندگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: عزم و اراده‌ی ما مانند کمندی است که به راحتی به سوی هدف خود کشیده نمی‌شود و در هر شکار ناممکنی، سر خود را پایین نمی‌آوریم.

هوش مصنوعی: انتظار داشتن از افراد ناتوان و بی‌عمل، نادرست است، چرا که هر چیزی که بر ما می‌گذرد، ناشی از اعمال و کارهای خودمان است.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که ترانه‌ای که ما می‌خوانیم، هوش را از ما می‌گیرد و نشان‌دهنده پیروی ما از نظریات و تفکرات مولوی و عطار است. یعنی ما تحت تأثیر کلام و اندیشه‌های این شاعران بزرگ قرار داریم و آن‌ها بر ما تأثیر عمیق گذاشته‌اند.