هوش مصنوعی: آب حیاتی که به زندگی جانداران می‌بخشد، در میخانه ما جاری است و زنده‌تر از همه نوشیدنی‌هاست. خضر، که نماد زندگی و جاودانگی است، به خاطر داشتن حسرت از پیمانه ما، لب‌هاش را به نشانه حسرت می‌خورد.

هوش مصنوعی: اگر ساقی از سر شیشه سرنگونی پنبه‌ای بردارد، این باعث می‌شود که گل ابری شود، و این به خاطر اشک‌هایی است که به خاطر شادی و مستی ما ریخته می‌شود.

هوش مصنوعی: در دل ما جایی برای دنیا وجود ندارد؛ در واقع، ثروت و چیزهای با ارزش در دل ویرانه‌ی ما به حالتی پنهان و متروک افتاده است.

هوش مصنوعی: دانه‌ای که سوخته است، نشانه‌ای از تلاش و کوشش را به همراه دارد. این دانه، در نهایت به محصولی تبدیل می‌شود که به آن خال اشاره شده است. در واقع، همان خالی که در ابتدا وجود داشته، حالا به دانه‌ای تبدیل شده که به بار نشسته و به زمین کشت رسیده است. این تصویر به مفهوم از بین رفتن برخی چیزها برای به ثمر نشستن و به بار آمدن چیزهای جدید اشاره دارد.

هوش مصنوعی: چند نفر از دور می‌توانند با دقت و مهارت به آتش نزدیک شوند؟ این نشان می‌دهد که ما به خاطر تجربه و شایستگی، در صحنه زندگی، خود را از دیگران متمایز کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: صائب به دلیل مشکلات و پریشانی‌های ذهنی‌اش، چنان حالتی دارد که حتی جغد، که معمولاً نشانه‌ی وحشت و تاریکی است، از سایه‌های خرابه و ویرانی او ترسیده و فرار می‌کند.