هوش مصنوعی: در بهار، دل دیوانه نمی‌تواند آرام بگیرد، تا زمانی که دانه گرم شود و آن را در بر نگیرد.

هوش مصنوعی: مرکز دایره نمی‌تواند نسبت به آن غافل باشد؛ همان‌طور که شمعی که روشن است نمی‌تواند آرام باشد، چون پروانه دائماً به سوی آن جذب می‌شود.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هر کس که نتواند در یک جا آرامش پیدا کند و ذهنش همیشه درگیر است، مانند نگینی در حلقه در می‌ماند و پریشان حال می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پنددهنده‌ی پرحرف، زن را رها کن؛ چون دل شاد و بازیگوش هیچ‌گاه در زمان‌های جدی و بزرگسالانه آرام نمی‌گیرد و تنها در لحظات کودکانه به آرامش می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدن انسان به جان و روح او وابسته است و بدون آن، وجودش بی‌معناست. همچنان که یک سیل در گوشه یک ویرانه هرگز آرام نمی‌گیرد و همواره در حال حرکت و بهم ریختن است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از چنگال و دست‌های اربابان ریا و فریب دور بماند، هیچ‌جا آرامش نخواهد یافت مگر در میخانه.

هوش مصنوعی: در میکده، آفتاب زیبایی گویندگان به حدی درخشنده است که حتی آب در چشم ها نمی‌تواند آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: کسی که عاشق است، مانند سیل است که تنها در دریا آرام می‌گیرد و نمی‌تواند در مکان‌های دیگر مثل کعبه یا بتخانه آرامش پیدا کند. عشق واقعی تنها در عمق و وسعتی مثل دریا به آرامش می‌رسد و در مکان‌های محدود، نمی‌تواند آسودگی حاصل کند.

هوش مصنوعی: با یک نگاه از دل و دین و خرد پاک شدیم، هیچ کافر و بی‌دینی در خانه بت‌ها آرام نمی‌گیرد!

هوش مصنوعی: زیبایی از آینه تار دوری می‌کند، اما عشق در دل فرد بافکر را آرامش نمی‌بخشد.