هوش مصنوعی: من خط شبرنگ را زیباتر از زلف و خال می‌دانم و این تقویم پارین را بهتر از سال جاری می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر تو از زیبایی‌های چمن بی‌خبر هستی، پس می‌توانی بنوشی، چون من هر قطره‌ای را گنجی بزرگ می‌دانم.

هوش مصنوعی: ناراحت نشو اگر برای استقبال از تو جانم را به جلو نمی‌فرستم، چون من دل را وقتی از جایش حرکت کند، به عنوان استقبال می‌شناسم.

هوش مصنوعی: به جز افرادی که به خاطر عشق زیر بار مسئولیت‌ها می‌روند، هر کس که به دلیل دیگری بار سنگینی را به دوش می‌کشد، برایم حکم یک باربر را دارد.

هوش مصنوعی: هر جنونی که نتواند از محدودیت‌های شهر خارج شود، به نظر من فقط یک سرگرمی کودکانه است.

هوش مصنوعی: من به قدری در غبار سنگینی از دنیا غوطه‌ورم که حتی نشانه‌های مرگ را هم به نوعی خوش‌بینانه و مثبت می‌بینم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه به خاطر سختی‌های زندگی فقط به یک مشت استخوان تبدیل شده‌ام، اما احساسات و افکار مردم را مانند قرعه‌کشی که رمال‌ها انجام می‌دهند، می‌فهمم.

هوش مصنوعی: تو که از خط و نشانه بی‌نصیب هستی، با خال زیبایت زندگی کن، چون من، آن خال را بدون خط و نشانه می‌بینم و چشمانم به دنبال آن نیست.

هوش مصنوعی: اگرچه ناامیدی و بدشانسی ممکن است در زندگی پیش بیاید، اما در جمع خوشبختی و شادی، من به اعتماد به نفس و موفقیت خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: من هرگز نمی‌توانم از زیبایی و پیچیدگی زلف او خارج شوم، چون می‌دانم که آرزوها و خواسته‌هایم به او وابسته است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه احساسی در وجود من وجود دارد، اما به خوبی می‌دانم که افرادی که فقط حرف می‌زنند را از کسانی که واقعاً حس را تجربه می‌کنند، تشخیص می‌دهم.