هوش مصنوعی: مجنون تحت تاثیر شور و هیجانش از زنجیره‌های عادی زندگی خارج می‌شود و مانند پرنده‌ای با بال و پر باز، احساس آزادی و سرزندگی می‌کند. این احساس او به قدری قوی است که می‌تواند حتی جیحون را تحت تاثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: گل ابری چقدر می‌تواند از دریا آب بگیرد؟ آیا نمی‌تواند دل پر از درد و اندوهی را که چشمهایش سبکبار است، تحت تأثیر قرار دهد؟

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای که آرامش و سکون است، دل‌های پاک و صاف به خوبی می‌توانند آرامش پیدا کنند. اینجا، به خاطر کمبود، دیگر نیازی به میکده و فلسفه افلاطون نیست.

هوش مصنوعی: اگر باری بر دوش سرو هست، همان بار دل است و برگ شادی از دست رفته. در اینجا، موزون بودن و زیبایی بی‌فایده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تشنگی نمی‌تواند شخص را از دمی که احساس عشق می‌کند، دور کند. عاشق هرگز از خطی که آن را به معشوقش متصل می‌کند، روی برنمی‌گرداند. لب‌های سرخ و زیبا هم نمی‌توانند او را از عشقش دور کنند.

هوش مصنوعی: دشمنی و ناپسندی که از افراد بخیل و تنگ‌نظر ناشی می‌شود، تا پایان دنیا از بین نمی‌رود و مانند زمین قارون که زیرخاک رفته، باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: شراب من حاصل رنج و غم درونی‌ام است، و داستان من مانند سنگی است که بچه‌ها با آن بازی می‌کنند، من همان مجنون هستم.