هوش مصنوعی: وقتی دل غمگین من از باغی باز شود، آیا در دل زندگی‌ام جایی برای شادی وجود دارد؟ به نظر می‌رسد که گل‌ها زیبا هستند، اما در واقع، این زیبایی تنها خانه‌ای برای شکارچی غم‌های من است.

هوش مصنوعی: زمانی که با علم و دانش آشنا شدم، روشنی از نور شمع وجودم را فراگرفت و هر بار که مژه‌هایم تکان می‌خورد، مانند سیلی از استاد مرا تحت تاثیر قرار می‌داد.

هوش مصنوعی: من بارها به خاطر حرف‌هایم دچار مشکلات شدم، درست مثل یوسف که به خاطر ماجرای خود به چاه افتاد.

هوش مصنوعی: ناخن من به اندازه‌ی شمشیر قوی و بی‌رحم است، مانند پنجه‌ی شیر که نشانه‌ی قدرت و جسارت است. سایه‌ی من هم به اندازه‌ی درخت شمشاد است که نمادی از استقامت و زیبایی می‌باشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه گنجینه‌ای ارزشمند خراب نخواهد شد، زیرا خضر (نماد هدایت و راهنمایی) در راه خدا، به من کمک می‌کند تا زندگی‌ام را سامان دهم و آباد کنم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از دید و خاطره‌ها رفته است را به یادش بیاور، اما ای کاش روزی نباشد که تو به یاد من بیفتی!

هوش مصنوعی: من در تسخیر زیبایی‌های غزالان نیستم، چون وقتی مویم بر سر نیست، دیگر خانه‌ای برای صیاد من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: باید بگویم که گاهی اوقات تلخی و شیرینی در زندگی وجود دارند و هر کدام جایگاه خاص خود را دارند. هر کسی که به خوبی از من یاد نکند، برای من بهتر است که او دشمن باشد.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر ضعیف و بی‌اساس نیستم که با یک نقد کوچک و بی‌اهمیت از سوی دیگران، دچار تردید و سردرگمی شوم.