هوش مصنوعی: روحی که در من می‌سوزد، مانند شعله‌ای روشن است و به من حیات می‌بخشد. زندگی‌ام از افرادی که دچار سوختگی و درد شده‌اند، نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل آشفته من پر از شور و شادی بهاری است، اما چهره‌ام از درد و رنج نشان می‌دهد، هرچند که درختان در حال خزان هستند و برگ‌هایشان ریخته است.

هوش مصنوعی: دلم پر از غم و ناراحتی است و احساس می‌کنم که این اندوه به تدریج از من دور می‌شود. رفتن قلب من مانند یک جریان آب روان است که دیگر در آن نشانی از غم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هرچند که در وضعیتی سخت قرار دارم، اما برای پیشرفت و دستیابی به شناخت، هر کسی که به خود استقامت بدهد، همچون تیر و نیزه‌ای که به سمت من نشانه رفته است.

هوش مصنوعی: سرنوشت و زمان نمیتوانند من را کهنسال کنند، چرا که اراده و تلاش من جوان و پرانرژی است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به هر بهانه‌ای به رهایی از دست این درد و اندوه بپردازم، زیرا دل‌مشغولی و غم من دائماً مانند تیری در کمان در حال نشانه‌گیری است و آزاد نمی‌شود.

هوش مصنوعی: عمر ابدی من را با چند گره کوچک که به روح من مربوط می‌شود، کوتاه می‌کند.

هوش مصنوعی: در این سفر، عادت کرده‌ام که با مشکلات و سختی‌ها روبرو شوم. هرچند که راه پر از سنگ و سختی است، اما هدفی شیرین و خوشایند در انتظارم است.

هوش مصنوعی: من برای علاج درد تو به شدت دل‌تنگ و بی‌تابم، چراکه در حقیقت یوسف و زیبایی‌اش برای من با وجود گرانبهایی‌اش از طلا هم ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: من چون سرو، بی‌ثمر و بی‌فایده نیستم؛ اما دل‌خوشی‌های من از آسیب‌های فصل خزان محفوظ مانده است.

هوش مصنوعی: خورشید اشک می‌ریزد و این اشک به دل آیینه‌ای می‌افتد که در آن چهره‌ای زیبا و پنهان وجود دارد.