هوش مصنوعی: عشق می‌تواند از آرزوها و هوس‌ها، دل پاک آدمی را برباید و او را درگیر خود کند، به طوری که مثل نگهبانی، دنیا را آرام و امن نماید.

هوش مصنوعی: آب زندگی را مانند مرواریدی که در گره تن قرار دارد، درون وجود خود نگه‌دار و نگذار که به راحتی از بین برود. همان‌طور که گل و لاله شبنم را به خورشید هدیه می‌دهند، از زیبایی و طراوت خود محافظت کن.

هوش مصنوعی: ما در کنار هم هستیم و به سختی‌هایی که کشیدیم، عشق می‌ورزیم، دل‌تنگی‌هایمان را فراموش کرده‌ایم و تلخی‌ها را به خاطر نزدیکی‌مان به معشوق تحمل می‌کنیم.

هوش مصنوعی: هر فردی که با دقت و تأمل به کلام او گوش سپارد، همانند صبحی که با روشنایی‌اش دنیا را می‌سازد، باید از خواب و بی‌توجهی خود بیدار شود و به عظمت و احترام به کلامش برآید.

هوش مصنوعی: وقتی زلف‌های پیچیده و سنگین را بر دوش بگذاری، آهوی زیبا و خواب آلود حرم هم به زودی سر به زمین می‌گذارد و خوابش سنگین می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق واقعی باعث نمی‌شود که دنیا را به هم بریزد یا به هرج و مرج بیفکند. عشق مثل قفس نمی‌ماند و نباید محدودکننده باشد؛ بلکه باید آزاد و رها باشد.

هوش مصنوعی: در سفر اهل نظر، هیچ هیاهو و شلوغی وجود ندارد و صدای درا (موسیقی یا آواز) به گوش نمی‌رسد، در حالی که شبنم از قافله عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: زینت انسان‌های آزاد، بدون نیازی به تظاهر و خودپسندی، در وجودشان درخشش جود و بخشندگی است؛ برخلاف حاتم طایی که حتی با دست خالی و بدون ثروت نیز بزرگواری و نیکوکاری‌اش قابل تقدیر است.

هوش مصنوعی: آیا کسی از حال دل بی‌خانمان ما باخبر است؟ کسی که در مستی و عشق غرق شده و از دنیا و مسائل آن چیزی نمی‌داند.

هوش مصنوعی: شعله آتش آه تو به قدری روشن و قوی است که می‌توان با آن در شب تاریک، خطوط درهم و پیچیده را دید.