هوش مصنوعی: اگر سخن در دل و ذهن به خوبی پرورش یافته باشد، به سختی می‌توان آن را از زبان خارج کرد.

هوش مصنوعی: نگاهی که به زیبایی و وقار او می‌افتد، دیگر قادر به بازگشت نیست و مانند مژگان نمی‌تواند به عقب برگردد.

هوش مصنوعی: به دلیل فراوانی لطف و محبت، گوهر و حقیقت وجودش به وضوح دیده می‌شود و عمق وجودش از ساختار و ظاهرش مشخص است.

هوش مصنوعی: دل پر من، روزی خالی خواهد شد که از بوسه بر دانش دست بکشم و از آن جدا شوم.

هوش مصنوعی: به دنبال اسلام نروید از کسی که به ظاهر مسلمان نیست و زنجیری از موهایش آویزان است.

هوش مصنوعی: وقتی که سخن ابعاد و معنای عمیق‌تری پیدا کند، دیگر به کلمات و الفاظ محدود نمی‌شود و از دهانی که تنگ است، معانی بزرگی به نمایش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: عزیزی که در زندگی‌ام به قدری اهمیت دارد، مرا از مسیر اصلی‌ام منحرف کرده است؛ مانند گلی که از یک کاروان جدا شده و به دور افتاده است.

هوش مصنوعی: نسبت به گوشه‌گیری و انزوا، به آن پرنده افسانه‌ای (عنقا) اتهام نزنید، زیرا او از کوه قاف که نشانی معتبر است، می‌آید.

هوش مصنوعی: دل به سنگ قلبی تبدیل شد و اشک من نمی‌تواند آن را نرم کند، حتی دل پاسبانش نیز نمی‌تواند این وضعیت را تغییر دهد.