هوش مصنوعی: در گرداب زندگی غرق شدم و از آبروی خودم در برابر جمع به خاطر عشق و محبت، آبی بر زمین نریختم و ظرف آب خود را رها نکردم.

هوش مصنوعی: در نگه‌داشتن آبرو باید کوشید و سخت‌گیر بود، زیرا آب از دست رفته هرگز به مسیر خود بازنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از کنار این خاک بگذرد، باید آرزوهای خود را کنار بگذارد و به احترام آنچه در این مکان وجود دارد، آماده شود.

هوش مصنوعی: در دوران زندگی‌ام نتوانستم وفاداری و دوامی مانند بهار را تجربه کنم، بنابراین فقط می‌توانم مانند گلی بسوزم و رنگ و عطر خود را به دیگران هدیه دهم.

هوش مصنوعی: در حالتی که در مصادف با سختی‌ها و مشکلات زمانه‌ای پست قرار دارم، نگرانم که سرنوشت به شکل ناخوشایند خود مرا به عواقب و تبعاتش دچار کند.

هوش مصنوعی: مدام از سخنان حق آزار می‌بینم و درمانده‌ام، همانند عنبر سارا که به دلیل بوی خود حس می‌شود.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم نشانی از خودم به دیگران بدهم، هرچقدر هم که در جستجوی خود از دیگران کمک بخواهم.