هوش مصنوعی: یک نفر به خاطر زیبایی و خاص بودن چشمان کسی که خوابش می‌آید، چنین گفت: آیا ممکن است چنین چشمانی آدم را بی‌هوش کنند و او را در دنیای بدون غفلت غرق سازند؟

هوش مصنوعی: سایه‌ای که پرورش یافته است، چگونه می‌تواند تاب نگاه گرم را داشته باشد؟ او باید همچون آفتاب درخشان باشد تا بتواند از زیبایی‌های دل‌فریب شب‌هنگامش بگوید.

هوش مصنوعی: چشمان سیاه که غمگین و خسته است، هیچ توجهی به ناله‌های حق‌طلبان ندارد و خوابش آن‌قدر سنگین است که مژگانش به سختی به سنگ شباهت دارد.

هوش مصنوعی: اگر زاهد در عبادت خود ریا کند، طاعتی که او در آن مسجد انجام می‌دهد، ارزش ندارد، چون همیشه در حال خداوند است و چهره‌اش از محراب به سوی مخلوقات خدا معطوف است.

هوش مصنوعی: ثروتمند به خاطر خوشحالی و خوش‌حالی خود از چاقی‌اش هرگز نمی‌داند که در کنار او، قصابش هم به همین اندازه چاق است.

هوش مصنوعی: در این دریا کدام سیل، به طرز خاصی نمایان شد که دریا از شدت گردابش، دیگر حتی حرفی هم نزد و خاموش ماند؟

هوش مصنوعی: یک چشمه وجود دارد که زیبایی او به شدت در آن نمایان است، به طوری که هیچ گاه ظرفی که از آن می‌نوشند، خالی از لعل و زیبایی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: چشمی که از خون دیگران زندگی می‌کند، هرگز آرامش و خواب کافی نخواهد داشت. چگونه می‌تواند آبی که یک تشنه در خواب می‌نوشد، او را سیراب کند؟

هوش مصنوعی: به دنیا و خوشی‌های آن وابسته نشو، زیرا که در زیر این لذت‌ها، غم و درد نهفته است. از این رو، دنبال خوشی‌های زودگذر نباش که حقیقت زندگی، در عمق آن دردها و مشکلاتش نهفته است.