هوش مصنوعی: ساقی با یک پیمانه شراب، دشواری‌ها را حل کرد و با یک حرکت کوچک، گره‌های دل‌ها را باز کرد. ماه عید هم به روشنی دل‌ها کمک کرد.

هوش مصنوعی: در این صحرا، هیچ غزالی نیست که به پاهایش زینت‌هایی نداشته باشد، زیرا جنون من آن‌قدر شدت داشته که زنجیرها را پاشیده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از تو طلبی دارد، مانند سیلابی است که آرامش نمی‌گیرد و نمی‌داند چه زمانی باید متوقف شود. در این مسیر، به‌صورت بی‌فایده به جاهای مختلف می‌رود و هیچ‌گاه در یک مکان ثابت نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرزوها و خواسته‌ها هستی، نباید غافل باشی و در تاریکی شب بدون توجه به دل‌های نیازمند، در جستجوی منفعت خود باشی.

هوش مصنوعی: من بیهوده جان می‌کَنم و در خون و خاک غوطه‌ور می‌شوم، اما هیچ چیزی در سرنوشت من وجود ندارد. حال من مانند رقصیدن یک پرنده زخمی است.

هوش مصنوعی: ضعیفان را بدون داشتن قدرت یا امکانات، به مقصد می‌رساند، مانند خاشاکی که در دریا آماده می‌شود تا به ساحل برود.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق به‌طور واقعی و خالص در دل شکل بگیرد، حتی سنگ‌های سخت هم نرم و مهربان می‌شوند. در این حال، هیچ مانعی نمی‌تواند پروانه را از ورود به لحظات خوب و دل‌نشین بازدارد.

هوش مصنوعی: صدف بدون باران نمی‌تواند از دریا مروارید بیاورد؛ بنابراین، تا زمانی که ممکن است، از دست ندهید و بهره‌برداری کنید.

هوش مصنوعی: یارم از من رو می‌گرداند و در پس پرده پنهان می‌شود، غافل از اینکه من به واسطه‌ی موانع و حائل‌ها هم کیفیت دیدار را درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که از عشق پر از درد و رنج هستند، به راحتی و به وضوح خود را نشان می‌دهند. صائب به این نکته اشاره می‌کند که عشق واقعی در وجود انسان‌ها خود را بروز می‌دهد و مانند ویلای لیلی، نمایان می‌شود.