صائبغزل شمارهٔ ۴۵۴۰
خوش آن که به گوشه ای نشیند
مردم چه که خویش را نبیند
چون بال شود وبال طاوس
نقشی که به مدعا نشیند
از وی چو ندید هیچ کس خیر
چون خواجه ز مال خیر بیند
غیر از انسان که وقت نعمت
از شکر کرانه می گزیند
بی سجده شکر هیچ مرغی
یک دانه ز خاک برنچیند
مشهور شود چو بیت معمور
صائب بیتی که برگزیند
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوش آن که به گوشه ای نشیند
مردم چه که خویش را نبیند
هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که در جایی آرام بنشیند و به دیگران اهمیت ندهد و خود را فراموش کند.
چون بال شود وبال طاوس
نقشی که به مدعا نشیند
هوش مصنوعی: زمانی که بال طاووس باز شود، نشانه‌ای از زیبایی و شکوه در آن به نمایش در می‌آید.
از وی چو ندید هیچ کس خیر
چون خواجه ز مال خیر بیند
هوش مصنوعی: وقتی کسی خیر و خوبی را در دیگران نمی‌بیند، مثل خواجه که تنها به مال و ثروت فکر می‌کند و از آن خیر را مشاهده می‌کند.
غیر از انسان که وقت نعمت
از شکر کرانه می گزیند
هوش مصنوعی: به جز انسان، هیچ موجودی در وقت برخورداری از نعمت‌ها به شکرگزاری و قدردانی نمی‌پردازد.
بی سجده شکر هیچ مرغی
یک دانه ز خاک برنچیند
هوش مصنوعی: هیچ پرنده‌ای بدون سجده و شکرگزاری نمی‌تواند حتی یک دانه از زمین بردارد.
مشهور شود چو بیت معمور
صائب بیتی که برگزیند
هوش مصنوعی: زمانی که شاعری شعری را انتخاب کند که به زیبایی و خوبی معروف شود، آن شعر به شهرت خواهد رسید.