هوش مصنوعی: آیا می‌توانی خندهٔ خوشبختی حسن را در پشت نقاب مخفی کنی؟ جایی که ابرها حس حجاب را از بین می‌برند، نور خندهٔ او چگونه می‌تواند ناپدید شود؟

هوش مصنوعی: اگر حیات چنان بی‌روح و بی‌مزه باشد، اشک من همچون نمک بر گونه‌ام فرود می‌آید و خواب مرا می‌رباید.

هوش مصنوعی: عاشقانه‌ام را به‌خاطر عشق می‌سوزانم و از آتش عشق رنج می‌کشم. دل خود را می‌زنم و در عوض، هر کسی که قربانی عشق می‌شود را می‌بینم.

هوش مصنوعی: حرف‌های سرد و بی‌احساس نصیحت‌کنندگان باعث شده که احساسات من قوی‌تر شود، مثل اینکه انگور در چشم پخته‌ها به شراب خالص تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: رنگ لب او از نفس کسانی که از نوشیدنی سرد شدند، باقی نمانده است. وقتی که هوای باده را می‌نوشد، مانند می‌شود و به وجد می‌آید.

هوش مصنوعی: من با همه آدم‌ها ارتباط خاصی دارم و این ارتباط به خاطر یگانگی‌ام است. هر کسی که دچار مشکل یا سختی می‌شود، تأثیر این احساسات را از دل من می‌بیند.

هوش مصنوعی: مردم مانند دایره‌ای هستند که دور خود را می‌بینند و هر کسی که به پایین بیفتد، مانند حبابی که در آب می‌زند، به سطح می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر صائب این‌گونه احساساتش بر افروخته شود، دلیلش می‌تواند بحران و نابودی عقل، صبر و دین او باشد.