هوش مصنوعی: غبار از دل برمی‌خیزد و از درد جان به وجود می‌آید، مانند گردی که از آب در حال حرکت به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند دردها را کنار بگذارد، در آن صورت می‌تواند صبر واقعی را به دست آورد.

هوش مصنوعی: تو به خواب عمیق و بی‌خبری از ما که در غم و درد زندگی، گویی با هر صبح گل‌ها بر جان‌مان سنگینی می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر این افراد نااهل، درد و مشکل واقعی داشتند، دیگر نمی‌خواستند برای دردسرهایمان درمانی پیدا کنند.

هوش مصنوعی: دلت از حرف‌های من به درد آمده، اما نمی‌دانی که این درد چقدر سنگین و مشکل‌ساز است.

هوش مصنوعی: من به دنبال درمان می‌گردم، اما به خاطر دردهای مختلف، هیچ‌جا نمی‌توانم آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: دردی که ما احساس می‌کنیم باعث می‌شود خورشید هم مانند برگ بید به لرزه درآید.

هوش مصنوعی: اگر مردی به کمک و یاری دیگری بیفتد، به او آسیب نخواهد رسید و حمایت آسمان نیز شامل حال او خواهد شد.

هوش مصنوعی: هرگاه به دقت به موهای صائب نگاه کنیم، خواهیم دید که هر کدام از آن‌ها داستانی از درد و رنج را در دل خود نهفته دارند. به همین دلیل، وضعیت کاروانی که در مسیر خود به درد گرفتار شده، نمادی از همین مشکلات و چالش‌هاست.