هوش مصنوعی: نادانی و بی‌توجهی دیگران به درد و رنج من برایم مهم نیست، زیرا حتی اگر نامنخر را در زبان نیاورند، احساساتم را در درون خود احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: ناسازگاری‌ای در طبیعت گل‌ها وجود دارد، مانند یوسفی که در آن گرگی پنهان نشده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال جلب توجه و نظر دیگران باشد، نباید انتظاری از او داشت که به عشق و نیازهای عمیق انسان‌ها توجه کند. او مانند کسی است که در چاهی افتاده و نمی‌تواند از آن خارج شود.

هوش مصنوعی: به خاطر کمبود بخشش و نیکی، نمی‌توان انتظار داشت که چاه عمیق و پرباری ساخته شود، چرا که نه دلو (سطل) و نه نیروی کافی برای پر کردن آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: افرادی که در غم و اندوه هستند، وقتی در جمع دیگران نیستند و کسی به آنها توجه نمی‌کند، مانند شمعی هستند که در زیر پا قرار دارد و نورش دیده نمی‌شود. در چنین حالتی، هیچ روشنایی در میان جمع وجود ندارد.

هوش مصنوعی: افراد غمگین و بدشانس همواره از زندگی ناراضی‌اند و حس شادی و خوشی را از دست داده‌اند. آن‌ها نمی‌توانند از زیستن لذت ببرند و در تاریکی و اندوه غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ چیز ناپسند و ناهماهنگ نمی‌تواند ما را به گفتگو وادار کند، چرا که با زیبایی و شفافیت سخن گفتن که مانند شیشه است، نمی‌توان به گفتگو پرداخت.

هوش مصنوعی: عارف به خاطر گناه مردم در پنهان‌کاری قرار دارد و یوسف به دلیل شرم از برادرانش نمی‌تواند به وطنش بازگردد.

هوش مصنوعی: افراد زردروی (بدنیا آمده از رنگ زرد) برای پوشش خود به پرده نیازمندند، اما کسی که جان می‌دهد، حتی به فکر کفن خود هم نیست.