هوش مصنوعی: وقتی که پسته در دهانم صدای زنگی می‌دهد، در نهایت سکوت من نتیجه‌ای می‌آورد.

هوش مصنوعی: در زمان پاییزی، گل و لاله‌های این باغ که رنگ و زیبایی خاصی داشتند، به زمین افتادند و حالتی مأیوس‌کننده به خود گرفتند. این صحنه به نوعی غم و اندوه را به وجود می‌آورد، گویی این زیبایی به خاطر درد و رنجی عمیق ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: زهر و تلخی موجود در کام تو ناشی از کج‌رفتاری خودت است و اگر هرکسی که در اینجا باشد به راه راست برود، به جای تلخی، شیرینی و شکر خواهد چشید.

هوش مصنوعی: ما از سرنوشت خود آگاهی نداریم، اما اگر می‌دانستیم، نشانه‌ای از رحمت الهی برای ما می‌آورد.

هوش مصنوعی: فریادی که ما با طوطی داشتیم، نشان‌دهنده این است که هر جغدی که امروز سر از تخم درآورده، در یک نبرد و جدال شدید با ما مواجه شده است.

هوش مصنوعی: به خودت اجازه نده که به ضعف و ناتوانی راضی شوی، زیرا در اینجا کسانی هستند که با جسارت و قدرت در مقابل دشواری‌ها ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: پیوند و نزدیکی با تو، از حد و اندازه ما فراتر است. مانند یک مورچه که به خوش‌شانسی بال‌های شکرین خود را گشوده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وصل شدن به تو، برای ما بسیار بزرگ و فراتر از قابلیت‌ها و توانایی‌های ماست. مانند یک مورچه که به خاطر خوش‌شانسی‌اش، بال‌هایش را به نشانه شکرگزاری باز کرده است.

هوش مصنوعی: از تلاش و اراده صائب بسیار سپاسگزارم که همواره برپا بوده و درد دوری و غریب بودنش را به وطن آورده است.