هوش مصنوعی: صورت تو را هیچ خطی نمی‌تواند پنهان کند، این آینه را عریان‌تر از آن می‌داند که بخواهد چیزی را بپوشاند.

هوش مصنوعی: قبل از این، می‌توانستیم با شکر پسته حصاری ایجاد کنیم که لب‌های شیرین و نازک تو را پنهان کند.

هوش مصنوعی: رفتار تو مانند جریانی از آب است که بر روی چهره‌ات نمایان شده و باعث می‌شود قلب گل لاله به تپش بیفتد و خون در آن جاری شود.

هوش مصنوعی: شکر و شیرینی زندگی من به خاطر غیرتم تلخ می‌شود، هرچند که آن غنچه لب، دلم را به‌درد می‌آورد.

هوش مصنوعی: از چهره زیبای او فهمیدم که چقدر برای من ارزشمند است، آن نشانه‌ای که در کنار گوشم باقی مانده، مرا به یاد او می‌اندازد.

هوش مصنوعی: فریاد بزنید که دل ما به اندازه صد پاره شده است، چرا که این باغ مانند برگ‌های پاییز خراب شده است.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌تواند صدفی که پر از جواهر است، کسی را سیراب کند که با زبان پاک خود مرا مورد مهر و محبت قرار داده است.