هوش مصنوعی: چشم‌ها با اشک‌هایشان نمی‌توانند از هم جدا شوند، مانند اینکه جوهر از آبِ تیغ مجروح نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر شخصی در پی چیزی باشد، حتی در جستجوی سختی‌ها و ناملایمات، به دنبال هدف خود خواهد رفت و از مشکلات نخواهد هراسانید تا اینکه به خواسته‌اش دست یابد و به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: دنیا به مسیر نادرستی رفته و این راه بلند هرگز به نتیجه‌ای نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: چشم‌های تیره و غمگین تو به قیامت و روز حساب آگاه نیستند، وگرنه کدام روزی را می‌توان پیدا کرد که دیوانگی و جنون در آن وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان با اندوه و درد، بر مشکلات و غم‌ها غلبه کرد. این غم مانند ابری است که با نسیم ملایم جابه‌جا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: خانه‌ای که همیشه مانند آینه روشن و شفاف است، جایی است که از ورود مهمان‌ها استقبال می‌کند و مانعی برای آنها ندارد.

هوش مصنوعی: عشق را نمی‌توان با اشک گره زد؛ چون راز آن با شبنم و زیبایی عشق نمی‌تواند درخشان شود.

هوش مصنوعی: مجنون بی‌جهت به دامن صحرا فرار کرده است، اما این چراغ در دامن نمی‌گیرد و پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: مورچه‌ای که زمانی از قدم‌های خود به‌راحتی تغذیه می‌کرد، هرگز به دیده شدن بر روی دست سلیمان راضی نخواهد شد. این به این معناست که کسی که هنوز به منابع و امکانات خود عادت کرده و از آن‌ها بهره‌مند شده، به دنبال چیزهای بزرگ‌تر و مهم‌تر خواهد بود و به آسانی راضی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چرا موهای چین‌دار به دور خود می‌گردد؟ سنگ‌ها از فلاخن تو فرار نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: صبح به خاطر یک خنده‌ی دلنشین جانش را فدای آن کرد، اما غافل از این که اگرچه از آن خنده پشیمان نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در مسیری افتاده‌ام که کارم به بن‌بست خورده و از درد و رنجی که می‌کشم، حتی گلوله‌ای از خار بر وجودم نمی‌جوشد.

هوش مصنوعی: برای اینکه زیبایی و جذابیت آن نگار را بهتر درک کنی، نباید از خال ته زلفش غافل شوی، زیرا مانند ستاره‌ای که همیشه در آسمان نمی‌درخشد، این زیبایی هم همیشه نمایان نیست.

هوش مصنوعی: سخنان و تلاش برای گفتگو در مورد مشکلات، اگرچه ممکن است بی‌فایده به نظر برسند، اما واقعیت این است که هیچ دردی نیست که راه حلی برای آن وجود نداشته باشد.