هوش مصنوعی: اگر یوسف را به دو جهان ارزش دهند، آن وقت شکست و بی‌ارزشی من در نظر تو مانند یک ذره غبار می‌شود.

هوش مصنوعی: گروهی که در زیر چرخ روزگار، شب و روز کرده‌اند، مانند شمعی هستند که با وزش نسیم، دلشان آرام می‌شود و به آرامی خاموش می‌شوند.

هوش مصنوعی: تیغ نعل زوال، مانند برق در آتش می‌درخشد و نشان‌دهنده زوال است؛ بنابراین، خوشبختی که از پرواز هدهد به‌دست می‌آید نیز به همین صورت، در سایه زوال و تهدید است.

هوش مصنوعی: در دل شب نمی‌توان از خواب به در آمد و نور صبح را یافت؛ زیرا این در تنها به روی چشم بیدار باز می‌شود.

هوش مصنوعی: این مسیر طولانی به زودی به پایان می‌رسد، اگر کنترل آن را رها کنند و اجازه دهند پیش برود.

هوش مصنوعی: آزادگان، افرادی که به دنیا و ظواهر آن اهمیت نمی‌دهند و در جستجوی معنای عمیق‌تری هستند، به نوعی در دل خود بهشت را احساس می‌کنند و زندگی را به شیوه‌ای معنوی و بی‌ادعا تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: بسی جای درد و افسوس است برای افرادی که چون حباب، از عمق دریا دور شده و تنها به دنبال هوایی می‌گردند.

هوش مصنوعی: ای مدعی، بسوز و حسرت بخور، زیرا عاشقانی هستند که بدون گفتن هیچ کلامی، می‌توانند با یک تپش قلب، صدها داستان را بیان کنند.

هوش مصنوعی: چشم‌هایی که به یاد تو اشک می‌ریزند، نمی‌توانند کدورت و غبار را از دل بزدایند.

هوش مصنوعی: آنهایی که به حقیقت و معنای عمیق زندگی دست یافته‌اند، هرگز به چیزهای گذرا و فانی توجهی نخواهند کرد.