هوش مصنوعی: غم و اندوه مانند موجی است که نمی‌تواند دل را بشکند و مانند طلسمی است که از فولاد ساخته شده و نه می‌تواند بشکند و نه آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: تیغ تو از نظر جان سخت نیست و از کوه قاف بال پریزاد نمی‌شکند. معنای این جمله این است که قدرت و تیزی تیغ تو نمی‌تواند جان سخت را آسیب‌پذیر کند، و از بالای قاف هم نمی‌توانی به راحتی عبور کنی. در واقع، این جمله بر ناتوانی و محدودیت‌های انسان در برابر نیروهای بزرگ و طبیعی تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچقدر که می‌توانی، سعی کن آزادی و استقلال خود را حفظ کنی؛ حتی اگر در شرایط سختی قرار داری، نگذار دیگران تو را به اسارت بکشند یا به تو آسیب بزنند.

هوش مصنوعی: بیا مغازه‌ات را ببند، چرا که تلاش و زحمتی که می‌کشی به پایان نمی‌رسد، مگر اینکه کودکی که بر سر استاد می‌زند، چیره گردد.

هوش مصنوعی: این احساس مرا به شدت می‌آزارد که مبادا به خاطر لاغری‌ام، خونم طوری خارج شود که مانند خنجر جلاد، دردناک باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر خشکی و کمبود نیاش در دل، به من آسیب نرسان، زیرا در هر رگ و شریانی که درد و رنج مرا تسکین ندهد، بیمار و ناتوانم.

هوش مصنوعی: این دامن کوه بیستون که به کمر آن زده شده بسیار محکم و با دوام است و تیشه فرهاد نمی‌تواند آن را بشکافد.

هوش مصنوعی: به خاطر خودخواهی و سرکشی من مبارزه نکن، زیرا در این باغ درختی مانند سرو وجود ندارد که قامتش را راست نگه دارد و آزاد باشد.

هوش مصنوعی: دست کسی به این سفره دراز نشد که هیچ چیز نمی‌تواند در آن به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: از دنیا چیزی نخواه و امیدی نداشته باش، چرا که در این دامگاه، پرنده‌ای وجود ندارد که تخم‌اش را بر سر صیاد بشکند.

هوش مصنوعی: من در دل تنگی‌هایم از خیال او آسوده‌ام، هرچند که وجودم مانند شیشه‌ای است که ممکن است به راحتی شکسته شود.

هوش مصنوعی: جهان مانند آفتاب نمی‌تواند درخشندگی‌اش را از دست بدهد، حتی اگر تحت فشار و درد و رنج قرار گیرد.