هوش مصنوعی: عاشق هرگز در برابر زیبایی معشوقه‌اش خود را بزرگ نمی‌داند، مثل کبکی که با خنده بر روی پرنده‌ای شگفت‌انگیز، با احتیاط و فروتنی برخورد می‌کند.

هوش مصنوعی: شایسته است که تو به سرزنش سنگدلانی که زیبایی در دامان تو پرورش می‌یابد، پاسخ بدهی.

هوش مصنوعی: کفش آرایشگری که موهای تو را باز می‌کند، همیشه از غم و اندوه دلی رنگین و آغشته به خون بوده است.

هوش مصنوعی: انسان در دوران جدایی و غم، مانند گل لاله‌ای می‌شود که با داغ و رنجی سرشار است. اما با رسیدن به صبح وصل، همه چیز روشن و زیبا می‌شود و زندگی دوباره آغاز می‌گردد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که هوشیار و باذکاوت است، در این باغ خیال می‌کند که گل را به چنگ می‌آورد، مانند شاهبازی که به شکار می‌پردازد.

هوش مصنوعی: زندگی ما به پایان رسیده است، اما شاید تقدیر هنوز ما را برای جشن و خوش‌گذرانی دیگری آماده کند.

هوش مصنوعی: با خنده‌اش، زخم نمایان می‌شود و خون می‌چکد؛ مانند کبکی که بدون taking precautions پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان عطر و زیبایی گل را در برگه‌های آن مخفی کرد، چون صدف‌ها هم نمی‌توانند راز مروارید را پنهان کنند.

هوش مصنوعی: بلبل به سراغ غنچه‌ای که هنوز باز نشده می‌رود، و این پیغام را نسیمی بی‌فایده منتشر می‌کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا هر چیزی که وجود دارد، در واقع برای زیباتر کردن و بیان کردن سخن‌های دل‌انگیز توسط طوطی‌هاست.

هوش مصنوعی: دل من به سمت گشت و گذار در باغ می‌رود، اما تا زمانی که صدای یکی از بلبل‌ها را نشنوم، نمی‌توانم از این فکر بیرون بروم.