هوش مصنوعی: زمانی فرارسیده که بهار فرا رسیده و باغ با شکوفه‌هایش رؤیای شادی را به نمایش می‌گذارد. گل‌ها و شکوفه‌ها مانند لبخندهای زیبا دندان نمایی می‌کنند و زیبایی خود را به رخ می‌کشند.

هوش مصنوعی: جامی را به دور بچرخان که این دنیا دیگر قدیمی شده است و زمان آن رسیده که استخوان‌های من را پودر کنند.

هوش مصنوعی: امروز مانند حبابی در این دریای آبی، برکت و خوشبختی در آن سوی این فضا قرار دارد که باید برای دستیابی به آن تلاش کنیم.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبح به غنچه بوزد، غنچه به طور طبیعی و بدون اختیار، لب به خنده و شکرگزاری باز خواهد کرد.

هوش مصنوعی: در نو بهار، هر کسی که بخواهد به میگساری بپردازد، به حکم پیر مغان، نوشیدن شراب برای او جایز است و این عمل، در واقع به نوعی نشانه‌ای از نشاط و شادی است.

هوش مصنوعی: آب و هوایی که می‌تواند دل سنگی را نرم کند، آیا می‌تواند توبه و پشیمانی مرا به‌راستی آزاد کند؟

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که هیچ چیز دیگری به جز چهره‌ی عرق کرده‌ی معشوق نمی‌تواند دل را شفاف و روشن کند، مانند ابری که باران می‌بارد و زنگار را از آینه پاک می‌کند. در واقع، زیبایی و جذابیت آن چهره است که تنها می‌تواند دل را زنده کند و زندگی ببخشد.