صائبغزل شمارهٔ ۴۱۷۱
جمعی که در لباس می ناب می کشند
دام کتان به چهره مهتاب می کشند
آنان که در مقام رضا آرمیده اند
خمیازه را به ذوق می ناب می کشند
بهر شگون همیشه خراباتیان عشق
صندل به طرف جبهه ز سیلاب می کشند
بیطاقتان که گریه پی دفع غم کنند
صف در نبرد شعله ز سیماب می کشند
جمعی که پشتگرم به عشق ازل نیند
ناز سمور ومنت سنجاب می کشند
زهاد اگر ز توبه خود منفعل نیند
خود را چرا به گوشه محراب می کشند
جایی رسیده است رطوبت که میکشان
دست ودهان خود به هوا آب می کشند
صائب فروغ فیض ز هر بی بصر مجوی
کاین توتیا به دیده بیخواب می کشند
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
جمعی که در لباس می ناب می کشند
دام کتان به چهره مهتاب می کشند
هوش مصنوعی: گروهی که در دل شب، با نوشیدنی خوشمزه و دل‌چسب سرگرم هستند، چهره خود را با پارچه‌ای نرم و سفید می‌پوشانند تا زیبایی ماه را بهتر حس کنند.
آنان که در مقام رضا آرمیده اند
خمیازه را به ذوق می ناب می کشند
هوش مصنوعی: کسانی که به رضایت و آرامش رسیده اند، از خمیازه کشیدن لذت می برند و آن را با طراوت و خوشی تجربه می کنند.
بهر شگون همیشه خراباتیان عشق
صندل به طرف جبهه ز سیلاب می کشند
هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی، همیشه علافان عشق عطر صندل را به سمت میدان جنگ می‌برند.
بیطاقتان که گریه پی دفع غم کنند
صف در نبرد شعله ز سیماب می کشند
هوش مصنوعی: بی‌طاقت‌ها که برای دور کردن غم اشک می‌ریزند، در صف نبرد آتشین، مانند مواد مذاب به پیش می‌روند.
جمعی که پشتگرم به عشق ازل نیند
ناز سمور ومنت سنجاب می کشند
هوش مصنوعی: گروهی که به عشق جاودانی خود تکیه دارند، به هیچ چیز جز این عشق اهمیت نمی‌دهند و از زرق و برق دنیا فاصله می‌گیرند.
زهاد اگر ز توبه خود منفعل نیند
خود را چرا به گوشه محراب می کشند
هوش مصنوعی: زاهدان اگر از توبه خود تأثیری نمی‌گیرند، پس چرا خود را در گوشه‌های عبادتخانه پنهان می‌کنند؟
جایی رسیده است رطوبت که میکشان
دست ودهان خود به هوا آب می کشند
هوش مصنوعی: به جایی رسیده‌ایم که رطوبت هوا آن‌قدر کم است که انسان‌ها با دست و دهان خود به دنبال آب هستند.
صائب فروغ فیض ز هر بی بصر مجوی
کاین توتیا به دیده بیخواب می کشند
هوش مصنوعی: فروغ و نور الهی را از هر کس ناچیز و نادانی نخواه، زیرا افرادی که چشم بصیرتی ندارند، این نور را به بیخواب کردن و بی‌قراری می‌کشانند.