هوش مصنوعی: آه و ناله که زندگی ما صرف دوست‌داشتن و آشنایی شد و جوانی‌مان به تباهی و فقر گذشت.

هوش مصنوعی: انسانی مانند یک وحش در قفس می‌ماند و تمام طول عمرش به دنبال راهی برای رهایی و آزاد شدن است.

هوش مصنوعی: در این سرزمین پر از شکار، به خاطر بدبیاری‌مان، دست ما به تیرهایی که در آسمان پرواز می‌کنند، دراز شده است.

هوش مصنوعی: شخصی به مانند شناوری است که بر پایش سنگی بسته‌اند و او در شرایطی قرار گرفته که مجبور شده به تسلط و قدرت کدخدایی تن بدهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی سکوت کند، دلش دچار غم و تیرگی می‌شود، مانند آتش که خاموش می‌شود. هر کس که بدآموزی و پرگویی کند، نتیجه‌ای ناخوشایند خواهد داشت.

هوش مصنوعی: بسیاری از گنج‌ها وجود دارند که می‌توان در زمان خود به دست آورد، هر زمانی که از آشنایی و ارتباطات رها شویم.

هوش مصنوعی: در چمنی که به زیبایی و طلا می‌درخشد، دل‌تنگی ما مانند غنچه‌ای کوچک شده و اوضاع خوشایند شده است.

هوش مصنوعی: عشق به اندازه‌ای به من فشار آورد که احساس کردم سنگی که به من نزدیک است، مانند مومیایی و بی‌حرکت شد.

هوش مصنوعی: هیچ مسافری نتوانسته است به توفیق و موفقیت دست یابد، زیرا که من به علت شکست و ناامیدی، از همراهی و راهیابی باز مانده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی از رسم و رسوم دنیای شهری دور شود و به سادگی و بی‌پیرایه‌گی زندگی روستایی برگردد، از سرزندگی و خوشی مردمان خرابات و شراب‌خواران بهره‌مند خواهد شد.