هوش مصنوعی: نگاه گرمت مانند آبی است که در دل سنگ می‌سوزد و خنده‌ی شیرین تو دلی را که شکرین است، می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: منظور این است که بیش از حد به شکر و نعمت‌ها وابسته نباشید، چرا که این وابستگی می‌تواند به خواسته‌های نابجایی بینجامد. در نهایت، این احساس می‌تواند آسیب‌زننده باشد، مانند شمعی که در اثر حرارت خود می‌سوزد. پس بهتر است از چیزهایی که داریم، به درستی و با اعتدال استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: عشق لاله، یک ادعای بی‌پایه از سمنبران است، چرا که اگرچه هزاران رنگ دارد، اما در عمق وجودش، تنها یک داغ سوزان بر دل می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به هیچ وجه به تدبیر خود تکیه نکن تا از آسیب‌های روزگار در امان بمانی، زیرا که اولین ضربه تقدیر می‌تواند این محافظت را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: از عمق درد و سوز دل، قلم به دست می‌گیرم و نامه‌ای می‌نویسم که مانند شمع، در زیر بال پرنده‌ای که نامه را حمل می‌کند، بسوزد.

هوش مصنوعی: میوه‌ها را به زمین بسپار و آب زندگی را بنوش، زیرا باغبان تقدیر به زودی شاخه‌های بی‌ثمر را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: وقتی آفتاب به دل سبزه نگاه کند، یک لحظه می‌تواند آن را زنده و شاداب کند و در یک لحظه دیگر می‌تواند آن را بسوزاند و خشک کند.

هوش مصنوعی: اگر می در حقیقت باعث روشنایی دنیا نیست، پس چرا در شب‌های جمعه، چراغ‌ها بیشتر روشن می‌شوند؟

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که مانند صائب با رفتار گرم و صمیمی‌اش، در هر لحظه و هر مکانی مانند نوری تابنده، دل‌ها را روشن کند و موجب امید و زندگی در اطرافش شود.